طراحی مدلی جهت ارزیابی کیفیت صورت‌های مالی در صنعت بانکداری ایران

Abstract

چکیده :این پژوهش مدلی برای ارزیابی کیفیت صورت‌‌های مالی در صنعت بانکداری ایران ارائه می‌کند که ازنظر هدف کاربردی و به لحاظ نوع تحقیق آمیخته کیفی–کمی است. ابتدا بامطالعه عمیق کتابخانه‌ای منابع داخلی و بین‌المللی،رهنمودهای کمیته بال، بخش‌نامه‌ها و دستورالعمل‌ها بانک مرکزی و سازمان بورس و اوراق بهادار فهرست اولیه عامل‌های استخراج شد. بعدازآن با روش دلفی فازی دومرحله‌ای، عامل‌های ‌که در ارزیابی کیفیت صورت‌های مالی مؤثر بودند تایید شدند. در مرحله بعد با استفاده از روش AHP ضریب اهمیت ابعاد و عامل‌ها مشخص، و مدل مناسب جهت ارزیابی کیفیت صورت‌های مالی در بانک‌ها ارائه گردید. نتایج پژوهش نشان می‌دهد بُعد راهبری شرکتی با ضریب 0/58 بیشترین تاثیر در ارزیابی کیفیت صورت‌های مالی دارد و بُعد افشا و شفافیت با ضریب 0/42 بعدازآن قرار می‌گیرد. در مدل نهایی پژوهش که متشکل از 30 عامل است عامل گزارش حسابرس مستقل و عامل گزارش و افشا نسبت کفایت سرمایه هرکدام با ضریب اهمیت 0/099 بیشترین و عامل گزارش و افشاء کیفیت تسهیلات بر اساس رشته فعالیت مشتری با ضریب 0/005 کمترین اهمیت را در ارزیابی کیفیت صورت‌های مالی بانک‌ها دارند. همچنین ، نرخ ناسازگاری ابعاد و عوامل کمتر از0/10 و قابل قبول می باشد.

Keywords

• کیفیت صورت‌های مالی
• راهبری شرکتی
• افشا و شفافیت
• فرایند تحلیل سلسله مراتبی
• صنعت بانکداری