تأثیر شش هفته تمرین‌های هوازی تداومی و تناوبی بر شاخص آنتی‌اکسیدانی تام هیپوکمپ و تعادل رت‌های مدل پارکینسونی

Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شش هفته تمرین‌های تداومی و تناوبی هوازی بر شاخص آنتی‌اکسیدانی تام هیپوکمپ و تعادل رت‌های مبتلا به پارکینسون بود. در این پژوهش از 24 سر رت نر نژاد ویستار 12 هفته‌ای با میانگین وزن 250 تا 350 گرم استفاده شد. آزمودنی‌ها با استفاده از رزرپین به پارکینسون مبتلا شدند. سپس، تمرین‌های هوازی تداومی و تناوبی به‌مدت شش هفته و هر هفته پنج جلسه و با زمان 15 دقیقه و سرعت 10 متر در دقیقه در هفتة اول اجرا شد که زمان تمرین در هفتة آخر به 40 دقیقه و سرعت تمرین به 20 متر در دقیقه رسید. این تمرین در گروه تناوبی در هفتة اول در دو مرحله، در هفته‌های دوم تا چهارم در چهار مرحله و در هفته‌های پنجم و ششم در شش مرحله اجرا شد و در پایان شش هفته، تعادل با استفاده از آزمون روتارود اندازه‌گیری شد و سپس، رت‌ها با استفاده از کتامین و زایلازین کشته شدند. پس از آن، بافت هیپوکمپ از سایر قسمت‌های مغز جدا شد و شاخص آنتی‌اکسیدانی تام (TAC) اندازه‌گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه و آزمون تعقیبی LSD تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که شش هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی باعث بهبود شاخـص آنتی‌اکسیدانی تام در هیپوکمپ (P ≤ 0.000) و تعادل (P ≤ 0.000) رت‌های مبتلا به پارکینسون می‌شود. همچنین، در مقایسة بین دو گروه تمرینی در متغیر شاخص آنتی‌اکسیدانی تام تفاوت معناداری مشاهده نشد (P ≤ 0.46)، اما در شاخص تعادل، تمرین تناوبی در مقایسه با تمرین تداومی تأثیر بیشتری را نشان داد (P ≤ 0.000)؛ بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که از این نوع تمرین‌ها می‌توان برای بهبود سیستم آنتی‌اکسیدانی هیپوکمپ و تعادل بیماران مبتلا به پارکینسون استفاده کرد.

Keywords

• پارکینسون
• شاخص آنتی‌اکسیدانی تام
• تمرین‌های تداومی
• تمرین‌های تناوبی
• تعادل