اثربخشی درمان مبتنی بر مهرورزی بر افسردگی و خودانتقادی دانشجویان دختر

Abstract

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر درمان مبتنی بر مهرورزی بر افسردگی و خودانتقادی دانشجویان دختر بود. بدین منظور یک طرح نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون ـ پیگیری با گروه آزمایش و گواه، اجرا گردید. جامعۀ آماری همۀ دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان اهواز در سال 94ـ1393 بودند که از بین 200 نفر داوطلب، تعداد 40 نفر که نمرۀ آنها در پرسشنامۀ افسردگی بک، یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود، به‌عنوان نمونۀ نهایی انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامۀ افسردگی بک ویرایش دوم (بک و همکاران، 1996) و پرسشنامۀ خودانتقادی (تامسون و همکاران، 2004) بود. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر مهرورزی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر مهروزی بر کاهش افسردگی و خودانتقادی (خودانتقادی درونی و خودانتقادی مقایسه‌ای) دانشجویان تأثیر دارد (0001/0P≤).این نتایج در دورۀ پیگیری نیز تداوم یافته بود (0001/0P≤). در مجموع مشخص شد که درمان مبتنی بر مهرورزی ممکن است به‌عنوان روشی جدید و مؤثر در کاهش افسردگی و خودانتقادی دانشجویان مورد استفادۀ روان‌شناسان قرار گیرد.

Keywords

• درمان مبتنی بر مهرورزی
• افسردگی
• خودانتقادی
• دانشجویان دختر