برقراری راه هوایی به روش جاگذاری لارنژیال تیوب در مقایسه با کامبی تیوب توسط دستیاران طب اورژانس بر روی مولاژ آموزشی

Abstract

مقدمه: لارنژیال تیوب و کامبی تیوب از جمله ابزاری هستند که برای برقراری راه هوایی در بیماران مورد استفاده قرار می گیرند. این مطالعه با هدف مقایسه میزان موفقیت و مدت زمان لوله گذاری با استفاده از لارنژیال تیوب و کامبی تیوب توسط دستیاران طب اورژانس انجام گرفت. روش کار: در این مطالعه مقطعی که در سال 1395 در شهر تبریز، ایران انجام گرفت کلیه دستیاران طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی تبریز مشارکت نمودند. تعداد دفعات تلاش و همچنین مدت زمان لازم جهت لوله گذاری موفق با استفاده از لارنژیال تیوب و کامبی تیوب و برقراری راه هوایی در یک مولاژ آموزشی توسط هر یک از شرکت کنندگان مورد ارزیابی قرار گرفت. يافته ها: در مجموع 52 نفر دستیار طب اورژانس در 3 گروه (سال اول 17، سال دوم 16و سال سوم 19 نفر) و با میانگین سن 21/9 ± 24/36 سال در این مطالعه شرکت نمودند (53/61 درصد مرد). تمام دستیاران در تلاش اول موفق به جاگذاری موفقیت آمیز لارنژیال تیوب و کامبی تیوب شدند. متوسط زمان جاگذاری کامبی تیوب و لارنژیال تیوب توسط دستیاران سال سوم (به ترتیب 01/2±5/7 و 21/1±39/6) به طور معنی داری کمتر از دستیاران سال دوم (به ترتیب 87/2±25/9 و 24/2±06/8) و دستیاران سال اول (به ترتیب 54/3±06/13 و 43/2±76/11) بود. میانگین زمان جاگذاری کامبی تیوب (15/3±9/9) به طور قابل توجهی بیشتر از جاگذاری لارنژیال تیوب (88/2±71/8) بود (05/0 > p). نتيجه گيری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه دستیاران طب اورژانس در تلاش اول موفق به جاگذاری لارنژیال تیوب و کامبی تیوب بر روی مولاژ آموزشی شدند. ولی زمان مورد نیاز برای تعبیه لارنژیال تیوب در مقایسه با کامبی تیوب کمتر بود.

Keywords

• مدیریت راه هوایی؛ لوله گذاری؛ طب اورژانس؛ مولاژ آموزشی