Ṭibb-i Tavānbakhshī (Mar 2019)
مقایسه اثر‌گذاری یک نقطه زانویی با دو نقطه زانویی در سیستمهای تراکمی بر امتیاز آزمون ANL در افراد مبتلا به کم‌شنوایی حسی-عصبی
Abstract
مقدمه و اهداف اصلی‌ترین هدف هنگام تجویز و تنظیم سمعک برای فرد دچار کم‌شنوایی حسی-عصبی، بهبود میزان درک گفتار وی در حضور نویز می‌باشد. عوامل زیادی در این مهم دخیل هستند و یکی از این عوامل تراکم دامنه‌ای است. سیستم تراکمی برای تحقق روند تراکم دامنه‌ای از پارامترهای تراکم دامنه‌ای استفاده میکند، نقطه‌ی زانویی یکی از این پارامترها است. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ی اثر‌گذاری یک نقطه‌ی زانویی با دو نقطه‌ی زانویی در سیستمهای تراکمی بر امتیاز آزمون سطح پذیرش نویز در افراد دچار کم‌شنوایی حسی-عصبی انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه حاضر با استفاده از سمعک Motion P 3mi زیمنس و آزمون سطح پذیرش نویز به اندازهگیری میزان راحتترین سطح گفتار، سطح نویز زمینه و سطح پذیرش نویز در سه حالت (تقویتنشده، تقویت با یک نقطه‌ی زانویی و تقویت با دو نقطه‌ی زانویی) بر روی 15 فرد مبتلا به کاهش شنوایی حسی-عصبی پرداخته شد. در انواع حالت‌های تقویتی، ثابت‌های زمانی (تند) و تعداد کانال‌ها ثابت (6N=) بود. یافته ها یافتهها نشان داد که بین دو حالت تقویت با یک نقطه‌ی زانویی و تقویت با دو نقطه‌ی زانویی، همچنین بین حالت تقویتنشده و حالت‌های تقویتی در میانگین سطح پذیرش نویز، تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p>). بین میانگین سطح پذیرش نویز با میانگین آستانههای شنوایی در حالت تقویتنشده ارتباط معناداری مشاهده نشد و این مساله برای حالت‌های با یک نقطه‌ی زانویی و دو نقطه‌ی زانویی نیز صدق می‌کرد. نتیجه گیری به طور کلی تعیین سطح پذیرش نویز با استناد به آستانههای شنوایی افراد امکانپذیر نیست. همچنین افزایش تعداد نقطه زانویی از یک نقطه به دو نقطه، تاثیر بارزی بر امتیاز آزمون سطح پذیرش نویز ندارد و یک نقطه زانویی برای درک گفتار در نویز کفایت میکند؛ لذا به نظر میرسد نیازی به افزایش آن در سیستمهای تراکمی نیست.
Keywords
