بررسی علل مرگ‌ومیر ناشی از سوخته‌گی در مریضان بستری بخش جراحی پلاستیک و سوخته‌گی

Abstract

زمینه و هدف: سوخته‌گی مشکل صحت عامه و یک عامل آسیب‌رسان جهانی در جوامع صنعتی و در حال توسعه می‌باشد، ‌که در انواع شدید، منجر به فوت می‌شود. هدف این تحقیق بررسی اپیدمیولوژیک سوخته‌گی در مرکز جراحی پلاستیک و سوخته‌گی هرات بوده‌است. روش: در این مطالعۀ توصیفی - مقطعی، مجموعاً 100 مریض سوخته‌گیِ 1-60 سال از اول حمل 1395 تا حوت 1396 در مرکز جراحی پلاستیک شهر هرات مورد مطالعه قرار داده شده است. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند که: بیش‌ترین وقوعات سوخته‌گی در میان اطفالِ کم‌تر‌از 10 سال (42.0٪)، خانم‌ها (54.0٪)، افرادی با وضع اقتصادی ضعیف (63.0٪) و ولسوالی‌ها (53.0٪) اتفاق میفتد. حدود نیمی‌ از سوخته‌گی‌ها (46.0٪) کم‌تر‌از 20.0٪) سطح بدن را درگیر کرده، طوری‌که نیمی از وقوعات درجه‌دو و نیمی دیگر درجه‌سه می‌باشد؛ بیش‌ترین وقوعات تصادفی (77.0٪) و مهم‌ترین عامل آبِ جوش (39.0٪) است. دوسوم موارد (67.0٪) بدون نیاز به جراحی تداوی شده و مهم‌ترین علت مرگ (62.0٪) عفونت زخم و سپسس است. میان وقوع مرگ‌و‌میر و متغیرهای درجۀ سوخته‌گی، فیصدی سوخته‌گی، عفونت زخم، خودسوزی، آسیب استنشاقی و جنسیت تفاوت معنادار آماری وجود دارد (P < 00.01). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه تأکید بر شیوع سوخته‌گی در رده‌های سنی و جنسی خاص دارد. قربانیان سوخته‌گی را بیش‌تر اطفال و جوانان تشکیل می‌دهند. افزایش سطح آگاهی عمومی و رعایت تمهیدات جلوگیری از عفونت می‌تواند در کاهش مرگ‌و‌میر مؤثر باشد. انجام مطالعات وسیع‌تر در سطح کشور برای تعیین دقیق‌تر وقوعات و اختلاطات سوخته‌گی بسیار ضروری می‌باشد.

Keywords

• سوخته‌گی
• خودسوزی
• عامل سوخته‌گی
• مرکز جراحی پلاستیک
• هرات