تأثیر کود دامی بر عملکرد علوفه، جذب و مصرف برخی عناصر غذایی در یک سیستم کشت مخلوط جو و شنبلیله

Abstract

به‌منظور تعیین مناسب‌ترین ترکیب کشت مخلوط گیاهان جو (Hordeumvulgare L.) و شنبلیله (Trigonellafoenum-ecum L.) در سطوح کود دامی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان در سال زراعی 94-1393 انجام شد. سطوح کود دامی در چهار سطح (صفر، 12، 24 و 36 تن در هکتار از منبع کود گاوی پوسیده شده) در کرت‌های اصلی و هشت نسبت کشت مخلوط جایگزینی و افزایشی شامل 75درصد جو + 25درصد شنبلیله، 50 درصد جو + 50 درصد شنبلیله، 25درصد جو + 75درصد شنبلیله، 100درصد جو + 16/6درصد شنبلیله، 100درصد جو + 33/3 درصد شنبلیله، 100درصد جو + 50 درصد شنبلیله و کشت خالص هر دو گیاه در کرت‌های فرعی جای گرفتند نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد خشک برابر3166کیلوگرم در هکتار از تیمار 100درصد جو+50درصد شنبلیله با سطح کودی 36 تن در هکتار به‌دست آمد. بالاترین درصد نیتروژن کل علوفه نیز از سطح 36 تن کود دامی در هکتار و در نسبت کشت 100 درصد شنبلیله حاصل شد. بیشترین محتوای فسفر علوفه از تیمار جو خالص با سطح کودی 36 تن در هکتار کود دامی، بالاترین محتوای آهن علوفه از تیمار جو خالص با سطح کودی 36 تن در هکتار و بالاترین محتوای روی علوفه در سطح 36 تن در هکتار کود دامی به‌دست آمد. شنبلیله به‌دلیل تثبیت نیتروژن ریشه درصد نیتروژن بیشتری داشت، در حالی‌که جو برای جذب آهن و فسفر قدرت رقابت ببیشتری داشت که با سیستم ریشه‌ای آن مرتبط است. این موضوع، مزیت کشت مخلوط نسبت به کشت خالص دو گونه در استفاده از کود دامی بر افزایش محصول را در آزمایش حاضر نشان داد.

Keywords

• تثبیت نیتروژن
• روی
• فسفر
• کشاورزی ارگانیک
• ماده خشک