اثر مصرف لتروزول بر شاخص‌های تولیدمثلی خروس‌های مسن در گله مرغ مادر گوشتی

Abstract

در این مطالعه، آثار مهارکننده آروماتاز داروی لتروزول بر شاخص‌های تولیدمثلی خروس‌های گله مرغ مادر گوشتی در آخر دوره تولید به­صورت کوتاه مدت (سه هفته) و متناوب (سه روز مصرف و دو روز قطع دارو) مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 18 قطعه خروس 55 هفته (با میانگین وزنی 5200 گرم) به­صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی دریافت‌کننده لتروزول T0، T1 و T2(به ترتیب 0، 015/0 و 03/0 میلی‌گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. نتایج نشان داد که شاخص گنادی، جنبایی و جنبایی پیش‌رونده، زنده‌مانی، فعالیت غشای پلاسمایی اسپرم، غلظت منی و نرخ باروری در گروه‌های لتروزول نسبت به شاهد به­طور معنی‌داری افزایش یافت (001/0>(P. میزان پراکسیداسیون لیپیدی و درصد اسپرم‌های نابهنجار در گروه‌های T1 و T2 کاهش‌ معنی‌داری نسبت به شاهد نشان دادند. ضخامت اپیتلیوم و قطر لوله‌های اسپرم‌ساز و تعداد سلول‌های اسپرم داخل بیضه و اپیدیدیم در گروه‌های T1 و T2 بهبود یافت. غلظت تستوسترون پلاسما در گروه T2 بالاتر و غلظت بیضه‌ای در هر دو گروه لتروزولی تفاوت معنی­داری نسبت به گروه شاهد داشتند، و غلظت هورمون FSH در گروه‌های T1 و T2 نسبت به T0 افزایش یافت (05/0>(P. غلظت استروژن پلاسما، بر عکس تستوسترون، در گروه T2 کمتر از بقیه گروه­ها بود و غلظت بیضه‌ای در هر دو گروه T1 و T2 کمتر از گروه شاهد اندازه­گیری شد. نسبت استروژن به تستوسترون در گروه T2 به­طور معنی­داری کمتر بود. روند افزایشی برای سطح ژن PVRL3 بافت بیضه (مرتبط با اسپرم‌ریزی) و روند کاهشی برای سطوح ژن‌های Foxj1 (مرتبط با مژه­زایی) و LPR2 (مرتبط با اندوسیتوز) بافت اپیدیدیم در گروه­های T1 و T2 مشاهده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، استفاده از داروی لتروزول سبب بهبود شاخص‌های تولیدمثلی خروس‌های گله مرغ مادر گوشتی شد.

Keywords

• استروژن
• تستوسترون
• خروس مادر گوشتی
• مهارکننده آروماتاز