مجله مهندسی شیمی ایران (Oct 2023)
بررسی تغییرات میزان آب‌دوستی سطح بسپار متخلخل امولسیونی پلی (استایرن- دی‌وینیل) عامل‌دارشده
Abstract
بسپارهای متخلل امولسیونی عامل‌دار کاربردهای دارویی و صنعتی متعددی دارند و به‌عنوان مواد نوین برای جداسازی مورد توجه هستند. در این تحقیق ابتدا سنتز امولسیونی پلی (استایرن- دی وینیل بنزن) انجام شد، سپس اثر افزایش گروه عاملی سدیم استایرن سولفونیک اسید بر میزان آب‌دوستی سطح بسپار متخلخل امولسیونی پلی (استایرن- دی وینیل بنزن) بررسی شد. از میکروسکوپ الکترونی روبشی برای بررسی ریخت‌شناسی سطح و تعیین میزان توزیع اندازۀ قطر حفره‌های سطحی و آزمون طیف‌سنجی پراش انرژی پرتو ایکس برای بررسی وجود اتم‌های گوگرد و سدیم در سطح بسپار متخلخل عامل‌دارشده و از دستگاه اندازه‌گیری زاویۀ تماس با قابلیت عکس‌برداری از قطره و دارای نرم‌افزار سنجش زاویۀ تماس قطره با سطح برای بررسی میزان آب‌دوستی سطح بسپار متخلخل امولسیونی پلی (استایرن- دی وینیل بنزن) عامل‌دارشده، استفاده شد. افزایش سدیم استایرن سولفونیک اسید در شکل و اندازۀ حفره‌های تشکیل‌شده تأثیری ندارد؛ ولی میزان آب‌دوستی نمونه‌ها با افزایش عامل سولفونه در فاز آبی افزایش یافت و مقدار مناسب درصد سدیم استایرن سولفونیک اسید در فاز آبی به‌عنوان عامل سولفونه در حدود 2 درصد بود و با افزایش بیشتر از 2 درصد تغییرات افزایشی کمی در میزان آب‌دوستی سطح بسپار متخلخل امولسیونی پلی (استایرن- دی وینیل بنزن) عامل‌دارشده، به‌و‌جود آمد و تقریباً نمودار تغییرات خطی با شیب ناچیز شد.
Keywords
