مکانیسم‌های فیزیولوژیک درگیر در پاسخ به شوری گیاه علف چای (.Hypericum perferatum L) و اثر محلول‌پاشی اسید آسکوربیک بر آن

Abstract

گیاه علف چای یک گیاه دارویی ارزشمند با خاصیت درمان کنندگی افسردگی و التیام زخم است. این آزمایش به صورت گلدانی در بهار 95 و 96 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این تحقیق علف چای با غلظت‌های مختلف آب شور شامل 2 (شاهد)، 6 و 10 دسی‌زیمنس بر متر و محلول‌پاشی اسید آسکوربیک ( شاهد، 200 و 400 میلی‌گرم بر لیتر) تیمار شد. بر اساس نتایج حاصله، شوری مقدار رنگیزه‌های فتوسنتزی، کارتنوئید، فنل برگ، پتاسیم ریشه، نسبت پتاسیم به سدیم هر دو بخش برگ و ریشه و وزن خشک هر دو بخش هوایی و زیرزمینی را کاهش داد اما افزایش مقدار کلرید سدیم، پراکسید هیدروژن و سدیم برگ و ریشه را افزایش داد و تأثیری بر فنل ریشه و پتاسیم برگ نداشت. استفاده از اسید آسکوربیک کلروفیل a، کلروفیل کل،کارتنوئید، فنل برگ، پتاسیم و سدیم برگ، وزن خشک بخش هوایی و زیرزمینی را نسبت به شاهد افزایش داد و توانست پراکسید هیدروژن برگ و ریشه را کاهش دهد. در گیاهانی که با اسید آسکوربیک و شوری تیمار شدند،کاهش کلروفیل a، فنل برگ، پراکسید هیدروژن برگ و ریشه، پتاسیم برگ، نسبت پتاسیم به سدیم ریشه، وزن خشک اندام هوایی و ریشه در مقایسه با تیمارهایی که تنها تحت شوری بودند کمتر بود. بر پایه نتایج این پژوهش، به نظر می‌رسد که افزایش ترکیبات فنلی به علت خاصیت آنتی اکسیدانی آنها و حفظ پتاسیم برگ مکانیسم‌های احتمالی تحمل به شوری است. بالاترین غلظت اسید اسکوربیک (400 میلی‌گرم بر لیتر) به طور موثرتری اثرات منفی شوری را کاهش داد.

Keywords

• اسید آسکوربیک
• تحمل به شوری
• رنگیزه‌های فتوسنتزی
• علف چای
• گونه های فعال اکسیژن