تأثیر یک دوره تمرین هوازی در صبح و عصر بر دیسمنوره اولیه و برخی متغیرهای فیزیولوژیکی دختران بالغ

Abstract

مقدمه: دیسمنوره اولیه یکی از شایع ترین شکایات مراجعان به پزشک زنان می باشد. به نظر می‌رسد تأثیر ورزش بر دیسمنوره و همچنین توجه به تعامل تمرین هوازی با زمان‌های روز، روش مؤثرتری برای کاهش درد دیسمنوره باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر یک دوره تمرین هوازی در صبح و عصر بر شدت درد دیسمنوره اولیه و برخی متغیرهای فیزیولوژیکی دختران بالغ انجام شد. روش کار:در این مطالعه که به روش میدانی انجام شد، از میان 1033 دانش آموز دختر شهرستان بهارستان، 38 دختر بالغ با سابقه ابتلاء به دیسمنوره اولیه به عنوان نمونه انتخاب شدند. افراد به طور تصادفی به دو گروه 19 نفره (صبح، عصر) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی (ایروبیک و تمرینات آمادگی جسمانی) شامل 4 هفته، هر هفته 4 جلسه 50 دقیقه ای با شدت 70-65% ضربان قلب ذخیره بود. برای اندازه گیری شدت درد از مقیاس دیداری درد و برای اندازه گیری حداکثر اکسیژن مصرفی از آزمون 1600 متر دویدن استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه 18) و آزمون های یومن ویتنی و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها:تمرین باعث افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی و کاهش معنی‌دار شدت درد دیسمنوره و ضربان قلب استراحت از پیش آزمون به پس آزمون هر دو گروه شد (05/0p

Keywords

• تمرین هوازی
• دختران بالغ
• دیسمنوره اولیه
• ساعت زیستی
• شاخص های فیزیولوژیک