بررسی الگوی مقاومت دارویی در باکتری‌های مولد عفونت‌های ادراری در بیماران مراجعه‌کننده به دو مرکز درمانی و تشخیص طبی شهر یزد، ایران

Abstract

زمینه و هدف: عفونت­های مجاری ادراری (UTI[1]) از بیماری‌های عفونی شایع در سنین جوانی و میانسالی می‌باشد. تجویز آنتی‌بیوتیک‌های در طیف گسترده و افزایـش مقاومـت آنتـی‌بیوتیکی، تعیین الگوی مقاومـت باکتری‌ها را در پیشبرد درمـان ضـروری می‌سازد. هدف از این مطالعه، تعیین الگوی مقاومت دارویی در باکتری‌های مولد عفونت‌های ادراری در بیماران مراجعه‌کننده به دو مرکز درمانی و تشخیص طبی شهر یزد، ایران بود.مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در یک دوره یک ساله (1398) برروی 3563 نمونه عامل UTI بخش میکروب‌شناسی آزمایشگاه تشخیصی مرکزی و بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام شد. باکتری‌های جداشده با روش‌های فنوتیپی شناسایی و مقاومت آنتی‌بیوتیکی جدایه‌ها به روش دیسک دیفیوژن انجام شد.یافته­ها: از 3563 جدایه مثبت 4/80 درصد از بیماران سرپایی و 19/6 درصد از بیماران بستری جدا شد. شایع‌ترین باکتری‌های عامل UTI در دو مرکز شامل: اشریشیا­کلی (57/8 درصد)، کلبسیلا پنومونیه (9/7 درصد)، استافیلوکوکوس اورئوس (9/1 درصد)، استرپتوکوکوس آگالاکتیه (7 درصد) و اسینتوباکتر (0/2 درصد) بود. بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در جدایه­ های اشرشیاکلی بیماران سرپایی آموکسی سیلین-کلاوونات (62/9 درصد) و سپس نالیدیکسیک اسید (61/9 درصد) و در بیماران بستری آمپی سیلین (86 درصد) و کوتریموکسازول (72 درصد) بود. بیش از نیمی از این جدایه­ها ESBL مثبت بودند.نتیجه‌گیری: از آن‌جا که توزیع مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه­های عامل UTI در بیماران بستری و سرپایی متغیر می‌باشد از این‌رو تعیین مقاومت آنتی‌بیوتیکی عوامل عفونت در مراکز تشخیصی- درمانی در مناطق مختلف جغرافیایی اهمیت دارد.

Keywords

• الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی
• عفونت‌های ادراری بتالاکتاماز
• عفونت ادراری
• یزد