جداسازی کلامیدیا از میش‌ها و بزهای ماده در ایران

Abstract

کلامیدیا آبورتوس، عامل سقط جنین انزئوتیک در نشخوار کنندگان کوچک، باعث سقط جنین در 3-2 هفته آخر آبستنی می‌شود. تشخیص سقط جنین انزئوتیک با جداسازی جرم یا تشخیص اسیدنوکلئیک آن از مواد سقطی یا ترشحات واژن دامی که به تازگی سقط کرده است امکان پذیر می‌باشد. جداسازی اجرام کلامیدیایی در کشت سلول، روش استاندارد طلایی است، بنابراین در مطالعه حاضر، جهت تعیین میزان حقیقی آلودگی به این باکتری از این روش استفاده شد. بیست و هشت نمونه سواب واژن و ملتحمه از ماده بز‌ها و میش‌هایی که به تازگی سقط کرده بودند، تهیه شد. نمونه­ها به سلول‌های McCoy تلقیح شدند و سلول‌ها فیکس و با گیمسا رنگ آمیزی شدند. سلول‌های رنگ شده پس از مونته شدن بر روی لام، با استفاده از میکروسکوپ نوری جهت جست و جوی گنجیدگی‌های کلامیدیایی، مورد بررسی قرار گرفتند. کلامیدیااز 4 نمونه ملتحمه و 3 نمونه واژن جداسازی شد. کشت‌های منفی دو مرتبه پاساژ داده می‌شدند. جداسازی کلامیدیا از کشت سلول، هم‌چنان به ‌عنوان قابل اعتمادترین روش مورد توجه بوده و برای تشخیص جرم زنده، ضرورت دارد. در مطالعه حاضر، جدا شدن این باکتری از گله‌های مورد بررسی، ضرورت بیشتر توجه به کلامیدیا در کنار سایر اجرام دخیل در سقط جنین را نشان می‌دهد.

Keywords

• جداسازی
• سقط جنین
• کشت سلول
• کلامیدیا
• نشخوارکنندگان کوچک