Otonom Diyabetik Nöropati ile Glisemik Kontrol Arasındaki İlişki

Abstract

Amaç: Tip 2 diabetes mellituslu (DM) hastalarda gastrointestinal ve kardiyovasküler diyabetik otonomik nöropatinin değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Materyal ve Metot: DM hastalarından oluşan çalışma grubu Mart-Eylül 2012 tarihleri arasında incelendi. Yaş, vücut kütle indeksi (VKİ), açlık kan glukozu, HbA1c, C-peptid, diyabet süresi, elektrokardiyogram, kan basıncı, kalp hızı kaydedildi. Hastalar kontrol altında olan ve olmayan diyabetikler olarak gruplandırıldı. Kardiyak otonom nöropati (KON) testleri değerlendirildi. Anal manometri ile rekto-anal inhibitör refleks, istirahat ve sıkma basınçları ölçüldü.Bulgular: Toplam 50 DM hastası çalışmaya kaydedildi ve hastaların yaş ortalaması 57,06±8,92 yıl, istirahat anal basıncı ortalaması 55,92±14,84 mmHg ve sıkma anal basıncı ortalaması 83,15±31,00 mmHg idi. Orta ve ağır KON grupları arasında istirahat anal basıncında anlamlı fark saptanmazken (p=0,573), orta ve ağır KON grupları arasında maksimum sıkma basıncında anlamlı fark mevcuttu (p=0,005). Kısa veya uzun süreli diyabeti olan hastalarda anal manometrik basınçlarda fark saptanmadı. KON ile VKİ arasında ilişki bulunmazken yaş ile ilişki saptandı. Kötü glisemik kontrol istirahat basında azalma ile ilişkili iken, maksimum sıkma basıncı ve yetersiz glisemik kontrol grubu arasında ilişki yoktu. KON’un şiddeti maksimum sıkma basıncında azalma ile ilişkiliydi. Sonuç: Kardiyak ve gastrointestinal otonom disfonksiyon, DM’nin önemli komplikasyonlarıdır. Anal manometri testleri ve KON diyabetin bu komplikasyonlarını gösterebilir.

Keywords

• manometry
• type 2 diabetes mellitus
• diabetic autonomic neuropathy
• manometre
• tip 2 diabetes mellitus
• diyabetik otonom nöropati