عوامل موثر بر ظرفیت‌‌سازی انتقال فناوری از دانشگاه به صنعت؛ مطالعه موردی ناحیه نوآوری شریف

Abstract

موفقیت فرآیند انتقال فناوری از دانشگاه به صنعت، نیازمند نهادهایی در درون و حاشیه دانشگاه‌هاست. از طرفی مفهوم ظرفیت‌سازی انتقال فناوری به معنای توانمند کردن هرچه بیشتر این نهادها و همسویی آنها با سایر عوامل اثرگذار بر انتقال فناوری است. از این رو شناسایی عوامل موثر بر موفقیت این نهادها و تقویت آنها یکی از اهداف پژوهش حاضر بوده است. در این تحقیق که یک مطالعه کیفی و با استراتژی مطالعه موردی است تلاش شده عوامل تاثیرگذار در راستای ظرفیت‌‌سازی انتقال فناوری از دانشگاه به صنعت با تمرکز بر ناحیه نوآوری شریف (به عنوان مورد مطالعه) تعیین گردد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، مصاحبه‌ و بررسی اسناد و مدارک موجود بوده است. به‌منظور گردآوری اطلاعات، با به‌کارگیری روش نمونه‌گیری هدفمند، خبرگان مطلع مورد مصاحبه عمیق قرار گرفتند. تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها به روش تحلیل موضوع (تِم) و با نرم‌افزار MAXQDA انجام گرفت و شبکه مضامینی از عوامل موثر بر ظرفیت‌سازی انتقال فناوری شکل گرفت. براساس نتایج این پژوهش، ظرفیت‌‌سازی انتقال فناوری از دانشگاه به صنعت دارای پنج مقوله اصلی مشتمل بر؛ سیاست دانشگاه، مشارکت پژوهشگر، همراهی صنعت، عوامل سازمانی نهادهای پشتیبان و نهاد سیاست‌گذار می‌باشد. به عبارتی موفقیت انتقال فناوری مرهون وجود یکپارچگی و شفافیت نقش این نهادها و شناخت دقیق معیارهای اثرگذاری هرکدام می باشد.

Keywords

• انتقال فناوری
• ظرفیت‌‌سازی
• انتقال فناوری از دانشگاه
• نوآوری
• تجاری‌سازی
• زیست بوم نوآوری
• دانشگاه شریف