امکان‌سنجی فنی و اقتصادی ازدیاد برداشت نفت به‌روش تزریق گازهای احتراقی و تولید برق هم‌زمان

Abstract

بخش اعظمی از تولید نفت در جهان از میدان‌های متعارف قدیمی (Mature Fields) به‌دست می‌آید. افزایش ضریب بازیافت نفت از این منابع هدف اصلی برای شرکت‌های نفتی و دولت‌های تولیدکننده نفت است. علاوه‌براین، نرخ جایگزینی ذخایر تولیدشده با اکتشافات جدید به‌طور پیوسته در دهه‌های اخیر رو به کاهش بوده‌است. بنابراین، افزایش ضریب برداشت از میادین تحت تولید اولیه و ثانویه برای پاسخ‌گویی به تقاضای رو به رشد انرژی در سال‌های آینده مهم است. روش‌های مختلفی برای افزایش ضریب برداشت از میدان وجود دارد که یکی از متداول‌ترین آنها روش تزریق گاز است. ازدیاد برداشت از طریق تزریق گاز در مخازن کربناته شکاف‌دار و مخازن دارای سیال سبک مانند نفت‌های فرار بیشتر استفاده‌شده‌است. چهار رویکرد اصلی در روش تزریق گاز شامل تزریق دی‌اکسیدکربن، تزریق نیتروژن، بازگردانی گازهای هیدروکربوری طبیعی و تزریق گازهای حاصل از احتراق است. در دو دهه‌ی اخیر، به‌دلیل وضع پروتکل‌های زیست‌محیطی و قوانین بین‌المللی مانند پیمان کیوتو و کپنهاگ، انجام هم‌زمان ذخیره‌سازی و نیز ازدیاد برداشت با استفاده از دی‌اکسیدکربن به‌عنوان اصلی‌ترین گاز گلخانه‌ای مورد توجه قرارگرفته‌است. تزریق گاز‌های حاصل از احتراق یکی از روش‌های چایگزین گازهای هیدروکربوری است که می‌تواند مشکلات و چالش‌ها را به کمترین میزان رساند. در این مطالعه به بررسی فنی و اقتصادی ایده تزریق گازهای حاصل از احتراق به‌عنوان یک روش کارآمد، در دسترس و ارزان قیمت‌تر نسبت به سایر روش‌های تزریق گاز پرداخته می‌شود. نتایج فنی این طرح شامل مطالعات آزمایشگاهی و خروجی‌های شبیه‌سازی عملکرد مدل واقعی مخزن و مطالعات اقتصادی براساس آخرین ارزیابی‌های قیمتی تهیه شده است.

Keywords

• امکان‌سنجی
• اقتصاد
• ازدیاد برداشت
• گاز احتراق
• تولید برق