Aansluiten bij het gewone leven: een complexe opgave

Abstract

Als voorzitter van de Werkplaatsen Sociaal Domein[1] (WSD) ga ik regelmatig ‘op visite’ bij een van de Werkplaatsen in de regio. Elk bezoek is tevens een graadmeter voor de temperatuur van de transformatie. Dat heeft veel te maken met de manier waarop deze Werkplaatsen functioneren. We hebben ze wel eens broedplaatsen genoemd waar professionals, beleidsmedewerkers, onderzoekers, studenten en docenten en niet te vergeten burgers en cliënten samen zoeken naar oplossingen voor transformatie-kwesties die schuren in het dagelijkse werk. In 2019 zijn alle werkplaatsen bezig met nieuwe onderzoekagenda’s. Deze laten zien wat nu urgent wordt gevonden, of wat al is bereikt en wat nog steeds aandacht vraagt. Het ‘gewone leven’ krijgt een prominente plaats in het denken over beleid en uitvoering na de transitie. Daar in de praktijk ook naar handelen, blijkt echter niet gemakkelijk. Het gevolg is dat het principe onder druk komt te staan. Daardoor lopen we het risico dat net nu de transitie goed op weg is, we halverwege blijven steken. Binnen de Werkplaatsen Sociaal Domein wordt de complexiteit van het gewone leven als uitgangspunt genomen. Dat lijkt een recept dat past bij de getransformeerde werkelijkheid.[1]Er zijn 14 regionale Werkplaatsen Sociaal Domein. Elke Werkplaats bestaat uit een netwerk van regionale partners (gemeenten, hogescholen, praktijkinstellingen, onderzoekers en cliënten en burgerorganisaties), die een onderzoeks-leeragenda opstellen en uitvoeren rondom Transformatievraagstukken (www.werkplaatsensociaaldomein.nl)