Trends in de toereikendheid van de langdurige zorg onder ouderen in de periode van de hervorming van de langdurige zorg

Abstract

In reactie op vergrijzing en stijgende zorgkosten, is de Nederlandse langdurige zorg hervormd in 2015/16. Belangrijke elementen daarvan zijn strengere toelatingseisen voor verpleeghuizen, en decentralisatie van de zorg aan huis die is overgeheveld naar de gemeenten. De consequenties hiervan voor de ervaren kwaliteit van zorg zijn nog onbekend. Deze studie onderzoekt in hoeverre de toereikendheid van de zorg zoals ervaren door ouderen in deze periode is veranderd. Tevens bezien we de samenhang met individuele kenmerken, zoals zorgbehoefte, zorggebruik, en wensen inzake zorg. Data waren afkomstig van zorggebruikende ouderen op vier waarnemingen van de Longitudinal Aging Study Amsterdam (LASA) tussen 2012 en 2022 (N= 1316). We hebben een multilevel logistische regressieanalyse uitgevoerd. De ervaren zorgtoereikendheid daalde na de zorghervormingen in 2015 en 2018, maar herstelde zich in 2022. Er bleek geen verschil te zijn naar regio, maar ouderen in minder urbane gebieden ervoeren meer zorgtoereikendheid. Daarnaast associeerden zorgbehoefte, het gebruik van publieke zorg, en opleidingsniveau sterk met de ervaren toereikendheid van de zorg. Publiek betaalde zorg leek echter de vorm van zorg te zijn die het minst bijdroeg aan de ervaren zorgtoereikendheid, het gebrek aan ervaren regie over de zorg is hier mogelijk een verklarende factor.

Keywords

• Langdurige zorg
• Toereikendheid van zorg
• Longitudinal Aging Study Amsterdam