Współpraca wydziałów wyznaniowych państw bloku wschodniego (wspólne narady)

Abstract

Państwa socjalistyczne od początku lat 60 do końca istnienia bloku wschodniego, podjęły współpracę w kwestiach dotyczących polityki wyznaniowej. Wyrazem tej współpracy były organizowane wspólne narady urzędników wyznaniowych z krajów bloku wschodniego. Stanowiły płaszczyznę wymiany informacji, doświadczeń, koordynacji i zharmonizowania głównych kierunkowych działań oraz pomoc w tworzeniu wyznaniowych struktur organizacyjnych ukierunkowywanych na realizację polityki zgodnej z doktryną komunistyczną, wspólne uzgadnianie przedstawicieli Kościołów, związków wyznaniowych i organizacji wyznaniowych z bloku wschodniego do władz w międzynarodowych organizacjach religijnych, jak np.: Berlińska Konferencja Katolików Europy i Chrześcijańska Konferencja Pokojowa, Światowa Rada Kościołów, a także omawianie i ustalanie wspólnej linii postępowania wobec Watykanu. Na tych naradach omawiano zasadnicze problemy polityki wyznaniowej, ze szczególnym uwzględnieniem analizy celów politycznych i taktyki działania najważniejszych Kościołów i organizacji wyznaniowych. Urzędnicy wyznaniowi poszczególnych krajów informowali pozostałych uczestników konferencji o zasadniczych problemach sytuacji w dziedzinie stosunków państwo-kościół u siebie. Spotkanie te przyczyniły się do pogłębienia współpracy pomiędzy krajami socjalistycznymi w dziedzinie polityki wyznaniowej. Wynikały ona z potrzeby wzajemnej współpracy w dziedzinie kościelno-politycznej, szczególnie od lat 60 XX wieku, gdy nastąpiła zmiana polityki Watykanu wobec bloku wschodniego oraz zwiększonej aktywności innych Kościołów.

Keywords

• Watykan
• komunizm
• pion wyznaniowy
• współpraca
• Chrześcijańska Konferencja Pokojowa
• państwa socjalistyczne