طب اورژانس ایران (May 2015)
نظرسنجی کارورزان پزشکی در مورد وضعیت آموزشی بخش اورژانس
Abstract
مقدمه: بخش اورژانس از بخشهای حساس و ویژه هر بیمارستان محسوب میشود و آموزش بالینی دانشجویان در این بخش از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از آنجایی که دانشجویان در این بخش مهارت و آمادگی لازم را در برخورد با شرایط بحرانی کسب میکنند، برای رسیدن به آموزش بالینی کارامد همواره باید شرایط موجود پایش گردیده و ضعف و کاستیهای آن برطرف شود. لذا مطالعه حاضر با هدف نظرسنجی کارورزان از وضعیت آموزش در بخش اورژانس طراحی شده است. روش کار: در اين مطالعه مقطعی 100 کارورز دانشگاه علوم پزشکی شیراز از ابتدای مهرماه سال 1392 لغایت ابتدای مهرماه 1393 با استفاده از چک لیستی طراحی شده، مورد سؤال قرار گرفتند. چک لیست مورد استفاده شامل دو قسمت اطلاعات دموگرافیک و قسمت مربوط به نظرسنجی بود. سوالات مربوط به نظرسنجی به چهار بخش شامل: وضعیت کنونی، میزان فراگیری اصول تئوری، میزان مهارت کسب شده و در نهایت سؤالاتی پیرامون رتبه آموزشی بخش اورژانس در بین سایر بخش ها و تغییر طول دوره آموزشی بخش اورژانس بود. اطلاعات حاصل با استفاده از نرم آماری SPSS 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. يافته ها: یکصد کارورز مورد ارزیابی قرار گرفتند (55 درصد زن). متوسط سن افراد شرکت کننده ض/5±24/7 سال (حداقل 23 و حداکثر 26) بود. نظر اکثریت کارورزان درباره سطح کنونی نحوه آموزش معاینه، بیان تشخیص و گذاشتن دستورات درمانی در حد یادگیری موارد کلیدی بود در حالی که نحوه آموزش توسط اساتید بر بالین با کاستی مواجه بود. در مورد میزان فراگیری اصول تئوری معاینه و تشخیص موارد مورد مطالعه، نظر اکثریت کارورزان جز در مورد برخورد با بیمار دچار کاهش سطح هوشیاری در حد قابل قبول بود. اما در مورد میزان فراگیری اصول تئوری درمان، نظر اکثریت کارورزان بر وجود نواقص و کاستی بجز در درمان مشکلات آلرژیک و حساسیت بود. رتبه آموزشی بخش اورژانس در بین بخشهای گذرانده از نظر اکثریت کارورزان در حد متوسط بود. در نهایت 60 درصد کارورزان با افزایش، 4 درصد با کاهش و 36 درصد با ثابت ماندن طول دوره آموزشی بخش اورژانس موافق بودند. نتيجه گيری: بر اساس نتایج حاصل از مطالعه حاضر میزان رضایتمندی کارورزان از آموزش در بخش اورژانس بیمارستانهای نمازی و شهید فقیهی شیراز در حد متوسط بود. نظر اکثریت کارورزان بر وجود نقص در آموزش اساتید بر بالین و کفایت آموزش های تئوری بود. این در حالی است که از میزان و کفایت آموزش مهارت های عملی رضایتمندی قابل قبولی مشاهده گردید.
Keywords