تاثیر آموزش به شیوه‌ی معمول و ترکیبی بر خلاقیت، انگیزش و یادگیری فارسی‌آموزان غیرایرانی

Abstract

با آنکه بهره­ گیری از فناوری، می­تواند به عنوان ابزاری در یاددهی برخط شناخته ­شود، به نظر می­رسد رویکردهای نوین در آموزش زبان، بر ترکیب فناوری با شیوه ­های حضوری در کلاس تأکید دارند. اما این پرسش بی ­پاسخ مانده­ است که آیا آموزش ترکیبی در کلاس­های آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌ زبانان اثربخش است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات یادگیری به شیوة معمول و ترکیبی بر خلاقیت، انگیزش و یادگیری فارسی‌ آموزان غیرایرانی است. در این پژوهش، ابتدا برخی مفاهیم یادگیریِ ترکیبی، مرور شده و کاربرد آن در آموزش زبان به صورت مختصر ارائه می‌گردد. روش پژوهش، از نوع کاربردی و شبه ­تجربی است. این پژوهش بر روی40 فارسی­ آموز غیرایرانی مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دهخدا انجام شده‌است. داده‌های پژوهش به کمک ­پرسش­نامة خلاقیت تورنس، پرسش­نامة انگیزش پیشرفت هرمنس و پرسش­نامة یادگیری جمع ­آوری گردیده و با استفاده از روش کواریانس تحلیل شدند. یافته­ های پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری میان یادگیری به شیوة ترکیبی با یادگیری به شیوة معمول در پیوند با متغیرهای خلاقیت، انگیزش و یادگیری در میان فارسی­ آموزان غیرایرانی وجود دارد.

Keywords

• آموزش ترکیبی
• خلاقیت
• انگیزش
• یادگیری
• زبان فارسی به عنوان زبان دوم