مقایسه تأثیر تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه (TDCS) و درمان شناختی- رفتاری بر کارکردهای شناختی و بهزیستی روان‌شناختی بیماران وابسته به مت آمفتامین

Abstract

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه و درمان شناختی رفتاری بر کارکردهای شناختی و بهزیستی روان‌شناختی بیماران وابسته به مت آمفتامین بود.مواد و روش­ها: پژوهش نیمه­تجربی از نوع پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ آماری پژوهش را بیماران مرد وابسته به مت‌آمفتامین مراجعه‌کننده به کلینیک ترک اعتیاد گام شهرستان قائم‌شهر در سال 1399 تشکیل دادند که از بین آن‌ها 45 نفر به شیوه‌ نمونه­گیری در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی ساده به 3 گروه 15 نفره (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. برای گروه آزمایش اول از تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه و برای گروه آزمایش دوم نیز درمان شناختی رفتاری به مدت 12 جلسه انجام شد و گروه کنترل نیز هیچ درمانی دریافت نکرد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزارSPSS24 و از روش‌های آمار توصیفی و تحلیلی (تحلیل واریانس اندازه­گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن­فرونی) استفاده شد.یافته­ ها: نتایج نشان داد تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه و درمان شناختی رفتاری باعث افزایش کارکردهای شناختی و بهزیستی روان‌شناختی بیماران وابسته به مت‌آمفتامین می­شود (0/05> P). همچنین درمان شناختی رفتاری نسبت به تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه بر کارکردهای شناختی و بهزیستی روان‌شناختی بیماران وابسته به مت‌آمفتامین اثربخش­تر است.نتیجه‌گیری: می‌توان از درمان شناختی رفتاری در راستای کاهش مشکلات روان‌شناختی و بهبود کارکرد شناختی بیماران وابسته به مت آمفتامین استفاده کرد.

Keywords

• تحریک الکتریکی
• جمجمه
• درمان شناختی رفتاری
• کارکردهای شناختی
• بهزیستی روان‌شناختی
• مت‌آمفتامین