Trudna sztuka uobecniania. O pisarstwie Andrzeja Zieniewicza

Abstract

Artykuł stanowi analizę dorobku autobiograficzno-literackiego, eseistycznego i akademickiego Andrzeja Zieniewicza, kładącą nacisk na interferencje różnodyskursywnego pisarstwa. Autortraktuje książkę autobiograficzną warszawskiego historyka jako glosę do dwóch późniejszych rozpraw naukowych, wskazującą na osobiste podłoże podejmowanych zagadnień teoretycznych,a także wyjaśniającą umotywowanie i funkcje zabiegów typograficznych oraz stylistycznych stosowanych we wspomnianych pracach akademickich. W ślad za rozpoznaniem samego Zieniewicza autor identyfikuje krytyczny stosunek warszawskiego historyka do dyskursu humanistyki jako cechę generacyjną, związaną z określonymi doświadczeniami biograficznymi pokolenia Nowej Fali.

Keywords

• Andrzej Zieniewicz
• autobiografia
• dyskurs humanistyki
• referencja
• obecność autora
• pokolenie Nowej Fali