بررسی تجربی جذب سولفید هیدروژن در یک برج جذب بستر متحرک

Abstract

در این مقاله حذف سولفید هیدروژن (H2S) از یک جریان گازی توسط محلول کیلات آهن در یک برج جذب بستر متحرک مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایش‌هایی در شرایط عملیاتی گوناگون صورت پذیرفته است. دبی گاز درمحدوده lit/min 28-22، دبی محلول کیلات آهن درمحدوده lit/min 5/0-2/0 و غلظت سولفید هیدروژن (H2S) در محدوده ppm 4000-3000 متغیر بوده و دو ارتفاع استاتیکی بستر،13و cm 23، و دو آکنه با قطرهای 2 و 5cm/2 مورد بررسی قرارگرفته‌اند. نتایج حاصله بیانگر آن است که میزان جذب گاز سولفید هیدروژن با افزایش ارتفاع استاتیکی بستر، افزایش می‌یابد، زیرا با افزایش ارتفاع استاتیکی بستر، سطح تماس و زمان تماس فازهای گاز و مایع افزایش می‌یابد. همچنین با افزایش دبی محلول کیلات آهن به‌دلیل در دسترس قرارگرفتن مول‌های بیشتری از فریک (Fe+3) برای واکنش، میزان جذب افزایش می‌یابد. البته افت فشار نیز با افزایش پارامترهای مذکور افزایش می‌یابد، بنابراین میزان افزایش این پارامترها با محدودیت مواجه می‌باشد. بررسی سایر پارامترها نشان داد که در شرایط عملیاتی یکسان، افزایش عواملی مانند قطر آکنه‌ها، غلظت سولفید هیدروژن و دبی گاز، به‌دلیل کاهش سطح تماس بین فازها، نسبت مولی Fe3+ / H2S و زمان اقامت، موجب کاهش میزان سولفید هیدروژن می‌گردد. تعیین محدوده مناسب نسبت دبی مایع به دبی گاز (L/G) از ملزومات اساسی جهت طراحی برج جذب بستر متحرک می‌باشد. لذا با توجه به نتایج اخذ شده، این نسبت بسته به غلظت گاز سولفید هیدروژن خوراک و قطر آکنه مورد استفاده در محدوده lit/m3 21-8 تعیین گردید

Keywords

• برج جذب بستر متحرک
• سولفید هیدروژن
• کیلات آهن
• سولفیران