بررسی پارامترهای مؤثر بر انتقال منگنز به محلول الکترولیت مس

Abstract

مشکلات منگنز در مدار استخراج حلالی – الکترووینینگ وقتی به وجود می‌آید که منگنز از مرحلۀ استخراج حلالی به مرحلۀ الکترووینینگ راه پیدا کند. در مرحلۀ الکترووینینگ به دلیل مهیا بودن شرایط اکسیداسیون، منگنز به ظرفیت 7 بار مثبت اکسید می‌شود و با افزایش Eh محلول، علاوه بر ایجاد شرایط خورندگی در سلول الکترووینینگ، در تماس با فاز آلی سبب تخریب فاز آلی شده که درنتیجه باعث تشکیل کراد در ستلرها می‌شود. راه‌های موجود در انتقال این ناخالصی به مرحلۀ الکترووینینگ شامل انتقال شیمیایی با تشکیل کمپلکس و یا انتقال فیزیکی از طریق ماندگی فازی آبی در آلی باردار است. در این پژوهش، میزان انتقال منگنز توسط این دو روش، مطالعه شده است. درنتیجه این مطالعات مشخص شد که میزان انتقال منگنز از طریق شیمیایی بسیار ناچیز و به مقدار 065/0 میلی‌گرم بر لیتر بوده و در مقابل انتقال منگنز از طریق ماندگی فازی آبی در آلی حدود 4 برابر بیشتر و به میزان 28/0 میلی‌گرم بر لیتر بود. علاوه بر دو راه انتقال منگنز ذکر شده، مشخص شد که کراد نیز در انتقال منگنز نقش داشته است. مقدار انتقال منگنز از طریق کراد به مقدار 20 میلی‌گرم بر لیتر بوده است. طبق این نتایج سهم کراد در انتقال منگنز بیش‌تر بوده است که کاهش کراد در سیستم، باعث جلوگیری از اثرات منگنز در مدار خواهد شد.

Keywords

• ماندگی فازی
• کراد
• منگنز
• استخراج حلالی
• انتقال شیمیایی