منظر (Feb 2017)
همزیستی معماری و طبیعت در روستاهای پالنگان و آویهنگ
Abstract
خانه‌های پالنگان طوری روی کوه‌های شاهو نشسته‌اند که مشکل بشود گفت روستا کجا تمام می‌شود و یا طبیعت کوهستانی از کجا شروع‌شده است. صخره‌ها چنان به خانه‌ها رسیده‌اند که انگار بازویی به آرنج رسیده باشد؛ به‌مانند عضوهایی زنده از «یک» بدن؛ هم‌خون و هم‌نفس. نوشتار حاضر با زبان ادبیات و تصویر هم‌نشینی بی‌مرز و تکلف و همزیستی شاعرانه روستای پالنگان و آویهنگ با کوه را با روایتی شاعرانه بیان می‌کند، مفصل‌های شکل‌گرفته میان کوه و روستا را می‌کاود : سرایت کوه در روستا و روستا در کوه را تصویر می‌کند.
