Yeniden Kullanılamayan Anıtsal Bir Yapı: Karaman Hatuniye Medresesi

Abstract

Sahip olunan kültür mirasını gelecek nesillere aktarmaya yönelik çabaların en önemlilerinden biri de uygun bir fonksiyon ile yapıyı kullanmaktır. Tarihi yapının sahip olduğu değerlerin farkına varılarak kullanılması, kültürel mirasın yaşam sürecini uzatan bir yaklaşımdır. Bu yaklaşımın tersi olarak kültür mirasının sahip olduğu değerleri koruyamayan yeniden kullanım önerileri ise tarihi yapıların özgün kimliklerine zarar vermekte, bazı durumlarda ise geri dönülmez hasarlara sebep olmaktadır. Karaman il merkezinde yer alan, Karamanoğulları Beyliği dönemine ait Hatuniye Medresesi (Melek Hatun, Nefise Hatun) uzun yıllar yeniden kullanım çalışmalarına konu olmuştur. Yapı için önerilen fonksiyonlar kısa süreli işlevsel olmuşsa da kalıcı bir fonksiyon seçilememiş ve farklı nedenlerden dolayı yapı verimli bir şekilde kullanılamamıştır. Her fonksiyon sonrasında yapı kullanılmadan bekletilmiş ve değişik şekillerde zarar görmüştür. Bu makale kapsamında, medrese yapısının tarihi önemine ve geçirdiği müdahalelere yönelik toplu bilgi verilerek, yeniden kullanım olanaklarına yönelik değerlendirmeler yapılmıştır. Araştırma konusu yapının yeniden kullanımına yönelik morfolojik, teknik, fonksiyon ve stratejik değerlendirmelerden oluşmaktadır. Yapının yeniden işlevlendirilmesine yönelik analitik sonuçlar elde edebilmek için SWOT analizi yapılmış, yapının yeniden kullanımında güçlü yönler ile tehditlerin ağırlıklı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Hatuniye Medresesi özelinde anıt eserlerin yeniden kullanım olanaklarına yönelik bir yaklaşım paylaşılmıştır.

Keywords

• tarihi bina
• yeniden kullanım
• restorasyon
• hatuniye medresesi
• karaman