مدل علی شدت درد بر اساس سبک‌های دلبستگی با میانجی‌گری طرحواره‌های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به درد مزمن

Abstract

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل علی شدت درد بر اساس سبک‌های دلبستگی با میانجی‌گری طرحواره‌های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به درد مزمن، انجام گرفت. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه این پژوهش بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه‌کننده به کلینیک درد بیمارستان عرفان شهر تهران در نیمه دوم سال 1399 بود که 300 فرد مبتلا به درد مزمن به روش نمونه‌گیری دردسترس به صورت داوطلبانه به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه چند بعدی درد ) وست هاون - ییل ((WHI-MPI؛ کرنز و همکاران، 1985 (، سیاهه سبک‌های دلبستگی بزرگسال (AAI، بشارت، 1384) و پرسشنامه طرحواره‌های ناسازگار اولیه یانگ (YSQ-SF؛ یانگ، 1999) استفاده و تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش مدل‎یابی معادلات ساختاری انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد سبک دلبستگی ایمن و اضطرابی از طریق متغیر میانجی گوش‌به‌زنگی و بازداری و دیگرجهت‌مندی اثر غیرمستقیم معنی‌داری در سطح 05/0≥p بر شدت درد در افراد مبتلا به درد مزمن دارد. این بدان معنی است که طرحواره‌های ناسازگار اولیه در حوزه گوش‌بزنگی و بازداری و دیگرجهت مندی نقش میانجی‌گری در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و شدت درد دارد. نتیجه‌گیری: بنابراین اثر سبک‌های دلبستگی ناایمن بر شکل‌دهی طرحواره‌های ناسازگار، منجر به افزایش شدت در افراد مبتلا به درد مزمن می‌شود.

Keywords

• درد مزمن
• سبک‌های دلبستگی
• طرحواره‌های ناسازگار اولیه
• شدت درد