روند درمانی و تظاهرات بالینی حاملگی نابجای لوله‏ای در بیمارستان امام رضا (ع) شهر کرمانشاه (90-1386)

Abstract

مقدمه: حاملگی نابجا، 2/1 تا 4/1 درصد کل بارداری ‏ها را شامل می‏شود و یکی از علل مرگ مادران در سه ماهه اول بارداری می‏باشد که میزان ابتلاء به آن رو به افزایش است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییر در روند درمانی و تظاهرات بالینی حاملگی نابجای لوله‌‏ای انجام شد. روش‏ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی طی سال‌های 90-1386 بر روی زنان با حاملگی نابجای لوله‏ای در مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) شهرکرمانشاه انجام شد. اطلاعات فردی و متغیرهای لازم از قبیل سن مادر، سن بارداری، گراویدیتی و پاریتی، در فرم‌های جمع آوری داده ها ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های کای دو، کولموگروف-اسمیرنوف، آنالیز واریانس و کروسکال والیس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بیشترین فراوانی حاملگی نابجا در گروه سنی 30-26 سال و در سال 1390 (29%) و کمترین میزان آن در سال 1386 (5/15%) بود. تعداد 228 نفر (57%) از بیماران مولتی‌پار و میانگین سن بارداری 72/2±52/6 هفته بود. شایع ترین تظاهرات بالینی به ترتیب درد شکم (0/74%)، خونریزی، آمنوره و شوک بود. تغییرات نوع درمان و خونریزی طی 5 سال از نظر آماری معنی‌دار بود (01/0>p). شایع ترین محل حاملگی نابجا در آمپول لوله (0/50%) بود و 227 نفر (8/56%) به روش جراحی درمان شدند که شایع ترین تکنیک جراحی، سالپنژکتومی (8/75%) بود. درمان دارویی در 1/49% بیماران با پروتکل تک‌ دوز متوتروکسات انجام شد. نتیجه‌گیری: تعداد موارد حاملگی نابجا در طول سال‌های مطالعه روندی صعودی داشت و شایع ترین تظاهر بالینی درد شکم و سپس خونریزی واژینال بود. روند درمان به سمت افزایش استفاده از دارو و کاهش درمان جراحی پیش رفته است.

Keywords

• تظاهرات بالینی
• حاملگی نابجا
• درمان
• لوله‏ای