مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Dec 2023)
اثر سایلوسایبین و تمرین هوازی بر بیان ژن PARP و گیرنده‌ی دوپامین ۵ در بافت قلب موش‌های صحرایی ماده معتاد به مت‌آمفتامین
Abstract
مقاله پژوهشیمقدمه: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین هوازی و مکمل سایلوسایبین بر بیان ژن پلی‌آدنوزین دی فسفات ریبوز پلیمراز (Poly (ADP-Ribose) Polymerase) PARP و گیرنده‌ی دوپامین ۵ (D5R) در بافت قلب موش‌های صحرایی معتاد به مت‌آمفتامین بود.روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر به روش تجربی با طرح پس‌آزمون با گروه شاهد انجام شد. ۳۰ موش صحرایی ماده نژاد ویستار به‌طور تصادفی در پنج گروه شامل: کنترل سالم؛ مت‌آمفتامین؛ مت‌آمفتامین+ فعالیت هوازی؛ مت‌آمفتامین+ سایلوسایبین؛ مت‌آمفتامین+ فعالیت‌هوازی+ سایلوسایبین تقسیم‌بندی شدند. تزریق درون صفاقی مت‌آمفتامین و سایلوسایبین به ترتیب ۱۰ و 0/02 میلی‌گرم بر کیلوگرم بود. مداخلات مصرف سایلوسایبین و تمرینات هوازی به مدت 4 هفته در دوره ترک اجرا شد. برای سنجش بیان ژن‌ها در بافت قلب از روشReal Time PCR استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری T مستقل، Mann-Whitney و Kruskal-Wallis، تحلیل گردید.یافته‌ها: مصرف مت‌آمفتامین، سبب افزایش غیرمعنادار (20 درصدی) بیان ژن D5R نسبت به گروه شاهد شد اما نتوانست تغییر معنی‌داری در بیان ژن PARPایجاد کند. مصرف مکمل سایلوسایبین و ترکیب آن با تمرین هوازی، اثرات کاهشی اما غیرمعنی‌دار بر بیان ژن PARP و D5R در بافت قلب موش‌های صحرایی ماده‌ی معتاد به مت‌آمفتامین ایجاد کرد.نتیجه‌گیری: ممکن است القاء کوتاه‌مدت مت‌آمفتامین تغییر چندانی در بیان ژن‌های PARP و D5R در قلب ایجاد نکند. مکمل سایلوسایبین و ترکیب آن با تمرین هوازی در دوره‌ی ترک با وجود اینکه اثرات کاهشی غیرمعنی‌دار در بیان این ژن‌ها ایجاد کرده اما بیان دقیق تغییرات ژنی نیازمند بررسی‌های بیشتر است.
Keywords
