بررسی تأثیر زیرساخت‌های رویکرد مجازی بر آموزش قابلیت‌محور در راستای دانشگاه‌های نسل چهارم

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر زیرساخت‌های رویکرد مجازی بر آموزش قابلیت محور در راستای دانشگاه نسل چهارم انجام شد. پژوهش­ حاضر با هدف کاربردی و با رویکرد آمیخته انجام شد. جامعۀ آماری در بخش کیفی شامل دوازده نفر از اعضا هیأت علمی دانشگاه بودند که با روش نمونه­گیری هدفمند و با در نظر گرفتن قانون اشباع نظری انتخاب شدند و در بخش کمی با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چندمرحله‌ای و طبقه‌بندی متناسب 255 نفر از اعضای هیأت علمی استادیار به بالای دانشگاه­های آزاد استان مازندران به­عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده­ها در بخش کیفی مصاحبه­های نیمه ساختاریافته و در بخش کمی نیز پرسش‌نامه­ محقق ساخته بوده است. روایی صوری و محتوایی ابزارها به تأیید متخصصان و صاحب‌نظران رسید و برای بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی و برای بررسی روایی همگرا از شاخص متوسط واریانس استخراج شده استفاده شد، همچنین به‌منظور بررسی پایایی ابزار سنجش از ضریب آلفای کرونباخ و قابلیت اعتماد ترکیبی استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی روابط بین زیرساخت‌های رویکرد مجازی و آموزش قابلیت محور نشان داد که با افزایش مطلوبیت زیرساخت‌های رویکرد مجازی، آموزش قابلیت‌محور نیز بهبود می‌یابد و زیرساخت انسانی ضعیف‌ترین رابطه (449/0) و زیرساخت پداگوژی (891/0) قوی‌ترین رابطه را با آموزش قابلیت محور داشته‌اند. نتایج مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که زیرساخت‌های رویکرد مجازی بر آموزش قابلیت محور تأثیر مستقیم و قوی دارد (93/0=β, t=17/11)، به‌عبارت‌دیگر با افزایش مطلوبیت زیرساخت‌های رویکرد مجازی، آموزش قابلیت محور با شدتی قوی بهبود می‌یابد. واژگان کلیدی:

Keywords

• آموزش قابلیت محور
• دانشگاه نسل چهارم
• رویکرد مجازی