بررسی الگوی ارتباط والد−فرزند با مهارت‌های ارتباطی و واسطه‌گری عزت ‌نفس دانشجویان

Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه میان الگوی ارتباط والد−فرزند با مهارت‌های ارتباطی و واسطه‌گری عزت‌نفس دانشجویان بود. به این منظور نمونه‌ای متشکل از 400 دانشجوی دانشگاه جهرم به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. داده‌های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه الگوهای ارتباط والد−کودک باقری (1392) و آزمون مهارت‌های ارتباطی (کوئین دام، 2004) و عزت‌ نفس (کوپر اسمیت، 1967) به دست آمد. به منظور بررسی رابطه بین متغیرها، از روش تحلیل رگرسیون چندگانه هم‌زمان استفاده شد. نتایج نشان داد که خرده‌مقیاس‌های انعطاف‌ناپذیری، تزلزل و رهایی در الگوی ارتباط پدر و خرده‌مقیاس مقبولیت و درهم‌تنیدگی در الگوی ارتباط مادر بر مهارت‌های ارتباطی معنادار است. همچنین نتایج نشان داد که خرده‌مقیاس مقبولیت در الگوی ارتباط پدر و خرده‌مقیاس مقبولیت و درهم‌تنیدگی در الگوی ارتباط مادر بر عزت‌نفس معنادار است. همچنین خرده‌مقیاس عزت‌نفس اجتماعی نیز بر مهارت‌های ارتباطی دانشجویان تأثیر معنادار داشت. با توجه به نتایج به دست آمده الگوی غالب ارتباطی والدین با فرزندان خود، امنیت‌مدار و آزادی‌مدار است که موجب آسیب رسیدن به نظام ارزش‌ها و باورهای فرزندان شده و همواره آنها را در خطر جذب توسط افراد، گروه‌ها، فرقه‌ها، سازمان‌های جاسوسی و... قرار خواهد داد که برای آنان جهت و تکلیف مشخص می‌کنند.

Keywords

• ارتباط والد−فرزند
• مهارت‌های ارتباطی
• عزت‌نفس