بررسی آلودگی به انگل توکسوپلاسما گوندای و پرخاشگری در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم و بهنجار

Abstract

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه آلودگی به انگل توکسوپلاسما گوندای و پرخاشگری در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم و بهنجار می­باشد. طرح این پژوهش از نوع علی-مقایسه‌ای و از نظر هدف، کاربردی است. روش ها: نمونه مورد بررسی شامل100 نفر که 50 نفر آنها را کودکان مبتلا به اوتیسم و 50 نفر آنها را کودکان بهنجار با سنین بین 3 تا 12 سال تشکیل می­دهند که از لحاظ سن، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شدت اختلال، عدم ابتلاء به بیماری­های حاد جسمانی و روانی و سایر متغیرهای مورد نظر در پژوهش کاملاً همگون بودند و با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی به دو گروه (آزمایش و کنترل) تقسیم شدند. از هر یک از افراد گروه به میزان Ml 5نمونه خونی جهت بررسی آلودگی به انگل توکسوپلاسما اخذ شد. جهت بررسی فرضیه­های تحقیق از آزمون غیر پارامتریک کای دو، یو من ویتنی، کروسکال والیس برای تحلیل داده‌ها استفاده شد، ابزار مورد استفاده در پژوهش، مقیاس پرخاشگری پیش دبستانی (واحدی و همکاران، 1387) و الایزا ریدر (Elisa redder) که به منظور قرائت نتایج تست (خون) طراحی شده است. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که کودکان اوتیسم، میزان آلودگی بیشتری به انگل توکسوپلاسما گوندای نسبت به گروه بهنجار داشتند. همچنین کودکان آلوده به این انگل، پرخاشگری بیشتری نسبت به گروه غیر آلوده داشتند. نتیجه گیری: در گروه کودکان اوتیسم، کودکان اوتیسمی که به این انگل دچار بودند، پرخاشگری بیشتری نسبت به کودکان اوتیسم غیر آلوده به انگل نشان دادند.

Keywords

• آلودگی به انگل توکسوپلاسما گوندای
• پرخاشگری
• اختلال اوتیسم
• کودکان