بررسی الگوی رشد و افزایش وزن در جوجه‌های بومی اصفهان

Abstract

در سال‌های اخیر به‌طور عمده مرغان بومی موردتحقیق و توجه بیشتری بوده‌اند؛ زیرا نقش مهمی در تأمین پروتئین حیوانی برای مصرف‌کنندگان در کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه ایفا کرده‌اند و منابع ژنتیکی پایه برای برنامه‌های اصلاح نژادی محسوب می‌شوند. بنابراین شناخت دقیق آن‌ها می‌تواند مبنای دقیق‌تری برای بهبود برنامه‌های اصلاح نژادی در آینده و استفاده بهینه از منابع موجود در جهت افزایش تولید آن‌ها گردد. ازاین‌رو این مطالعه باهدف بررسی الگوی رشد و افزایش وزن جوجه‌های بومی اصفهان انجام گرفت. بدین منظور از اطلاعات رشد 230 قطعه جوجه بومی از 1 روزگی تا پایان هفته 12 استفاده شد. جوجه‌ها بعد از توزین در روز اول، شماره‌گذاری و تا پایان دوره به‌صورت انفرادی و هفتگی وزن­ شدند. در پایان هفته‌های 3، 6، 9 و 12 با استفاده از کولیس دیجیتال طول و قطر ران، طول و عرض سینه و طول و قطر ساق پا اندازه‌گیری شدند. در پایان هفته 12 کشتار جوجه‌ها انجام و جنسیت جوجه‌ها تعیین شد. همچنین وزن لاشه، وزن سینه، وزن ران‌ها و چربی محوطه بطنی اندازه‌گیری و موردبررسی قرار گرفت. جهت برازش داده‌های رشد از سه تابع رشد ریچارد، گمپرتز و لجستیک استفاده شد که به‌طورکلی برای هر دو جنس نر و ماده، تابع رشد ریچارد با 96/0 r2adj= برازش بهتری بر داده‌های رشد ارائه داد. نتایج نشان داد که در 2 تا 12 هفتگی وزن زنده جوجه‌های نر به­طور معنی‌داری بیش­تر بود. وزن لاشه و چربی و درصد ران در جوجه‌های نر و درصد سینه و بال در جوجه‌های ماده مقادیر بیشتر و تفاوت معنی‌داری را نشان داد و دو جنس ازنظر درصد لاشه تفاوتی باهم نداشتند. طول و قطر ران در نرها در هفته‌های 6، 9 و 12 بیشتر از ماده‌ها و تفاوت معنی‌داری را نشان داد. طول و عرض سینه در نرها در هفته‌های 6 و 9 بیشتر از ماده‌ها بود و تفاوت معنی‌داری را نشان داد. طول و قطر ساق در همه هفته‌ها در جنس نر به‌طور معنی‌دار بیشتر از جنس ماده بود.

Keywords

• الگوی رشد
• جوجه‌های بومی
• خصوصیات لاشه
• وزن بدن