اثر سطوح پروتئین و اسیدهای آمینه گوگرد دار جیره آغازین بر عملکرد و بافت شناسی ژژنوم جوجه های گوشتی

Abstract

آزمایشی به منظور بررسی اثر پروتئین و اسیدهای آمینه گوگرد دار قابل هضم جیره آغازین بر عملکرد و بافت شناسی ژژنوم جوجه‌های گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی به ترتیب فاکتوریل3×2 انجام شد. 300 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس به 30 گروه 10 قطعه ای تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل دو سطح پروتئین قابل هضم 5/19 و 5/21 درصد و سه سطح اسیدهای آمینه گوگرد دار قابل هضم (DSAA) 94/0، 02/1 و 1/1 درصد جیره بودند. افزایش درصد DSAA ، مصرف خوراک و ضریب تبدیل را در دوره آغازین افزایش داد اما بر افزایش وزن در این دوره تأثیری نداشت. با افزایش درصد DSAA در دوره آغازین، افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک در دوره پایانی و کل دوره افزایش یافت اما بر ضریب تبدیل تأثیری نداشت. با افزایش سطح DSAA در دوره آغازین، اجزای لاشه و وزن نسبی قسمت های مختلف روده کوچک در10 و42 روزگی اختلاف معنی‌داری را نشان نداد اما چربی محوطه شکمی در 42 روزگی کاهش یافت. با افزایش سطح پروتئین قابل هضم، ضخامت ماهیچه در ژژنوم در 10 روزگی افزایش یافت. با افزایش درصد DSAA ،طول و عرض پرز در ناحیه ژژنوم در 10 روزگی افزایش یافت.سطوح پروتئین قابل هضم و DSAA تأثیری بر طول نسبی اجزای روده کوچک در 10 و 42 روزگی نداشت.

Keywords

• اسیدهای آمینه گوگرد دار قابل هضم
• بافت شناسی ژژنوم
• پروتئین قابل هضم
• جوجه‌های گوشتی