تابع واکنش سیاست‌گذار پولی در اقتصاد ایران: رهیافت تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE)

Abstract

هدف از پژوهش حاضر بررسی تابع واکنش سیاست‌گذار پولی در چارچوب قوانین تیلور و هدف‌گذاری تولید طی دوره فصلی 1370:1- 1398:4، با استفاده از روش تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE) و تکنیک‌های بیزین می‌باشد. بنابراین در ابتدا یک مدل تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE) کینزی جدید با هزینه‌های تعدیل سرمایه‌گذاری، قیمت‌ها و چسبندگی دستمزدهای واقعی، بخش دولتی و رقابت ناقص، همراه با شوک‌های مختلف طراحی شده و سپس با استفاده از روش‌های بیزین، این مدل‌ها را بر روی داده‌های کشور ایران برآورد و مقایسه می‌نماییم. نتایج نشان داد که اولا؛ تاثیر شوک‌های سیاست‌های پولی بر متغیرهای به کار رفته در الگوها هم جهت بوده و بانک مرکزی ایران به افزایش تولید و نرخ تورم نسبت به مقادیر حالت ثابت آن‌ها واکنش تهاجمی کمتری نشان می‌دهد. ثانیاّ؛ شدت تاثیرپذیری متغیرهای تولید و نرخ تورم از شوک‌های پولی قانون هدف‌گذاری تولید ناخالص داخلی اسمی نسبت به قانون تیلور بیشتر بوده و به طور عمده این قانون توسط داده‌های کشور ایران ترجیح داده می‌شود. ثالثاّ: با وقوع یک شوک‌ پولی در چارچوب قواعد مذکور، متغیرهای نرخ تورم و نرخ بهره همزمان کاهش یافته‌اند که نشان‌دهنده مناسب بودن متغیر نرخ بهره به عنوان یک ابزار برای سیاست‌گذار پولی است. طبقه­بندی JEL: C51, C61, E32, E52, E58

Keywords

• هدفگذاری تولید ناخالصداخلی اسمی
• قاعده تیلور
• روش تعادل عمومی تصادفی ( dsge)
• تابع واکنش سیاست-گذار پولی