تعیین ترکیبات شیمیایی و کیفیت پروتئین برخی از کنجاله‌های سویای داخلی و وارداتی و کنجاله گلوتن ذرت با روش‌های شیمیایی و بیولوژیکی

Abstract

در پژوهش حاضر نمونه کنجاله‌های سویای برزیلی، آرژانتینی و ایرانی و یک نمونه کنجاله گلوتن ذرت ایرانی از کارخانجات خوراک طیور استان آذربایجان شرقی جهت تعیین ترکیبات شیمیایی و کیفیت پروتئین تهیه شد. میانگین پروتئین خام کنجاله سویای برزیلی، آرژانتینی، ایرانی و کنجاله گلوتن ذرت به‌ترتیب 3/47، 2/46، 4/46 و 5/65 درصد و مقادیر عصاره اتری به ترتیب 1/9، 6/8، 4/12و 6/7 درصد بود. برای ارزیابی بیولوژیکی کیفیت پروتئین نمونه‌های کنجاله سویا و یک نمونه کنجاله گلوتن ذرت از 100 قطعه جوجه خروس سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و 5 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. جیره‌های آزمایشی از سن 8 تا 17 روزگی به جوجه‌ها تغذیه شدند. جیره‌های آزمایشی شامل یک جیره خالص فاقد نیتروژن و چهار جیره غذایی نیمه خالص آزمایشی حاوی کنجاله‌های سویا و کنجاله گلوتن ذرت بود. برای ارزیابی شیمیایی کیفیت پروتئین نمونه‌های کنجاله سویا نیز از شاخص فعالیت آنزیم اوره‌آز و حلالیت پروتئین در محلول هیدروکسید پتاسیم 2/0 درصد استفاده شد. شاخص اوره‌آز برای کنجاله سویای برزیلی، آرژانتینی، ایرانی به‌ترتیب 05/0، 05/0 و 07/0 و حلالیت پروتئین در محلول هیدروکسید پتاسیم 2/0 درصد به‌ترتیب 39/88، 51/85 و 82/86 درصد تعیین گردید. کمترین مقادیر NPRو PER در کنجاله گلوتن (ذرت 37/1 و 36/0) و بیشترین مقادیر در کنجاله سویای آرژانتینی (74/3 و13/3) یافت شد. نتیجه‌گیری گردید که کمیت و کیفیت پروتئین نمونه داخلی کنجاله سویا مورد مطالعه قابل مقایسه با نمونه‌های آرژانتینی و برزیلی می‌باشد.

Keywords

• جوجه خروس گوشتی
• حلالیت پروتئین در هیدروکسید پتاسیم
• شاخص اوره آز
• نسبت بازده پروتئین