Ṭibb-i Tavānbakhshī (May 2022)
تعامل بین سفتی سطح و سفتی اندام تحتانی و تأثیر آن بر عملکرد و احتمال بروز آسیب
Abstract
هدف این مطالعه، مروری بر تحقیقات انجام‌شده پیرامون تعامل سفتی سطح و سفتی اندام تحتانی بود. مطالعات نشان دادند به‌دنبال افزایش سفتی سطح، سفتی اندام تحتانی کاهش می‌یابد و برعکس به‌دنبال کاهش سفتی سطح، سفتی اندام تحتانی افزایش پیدا می‌کند. این تعاملات در سفتی با هدف حفظ دینامیک مرکز جرم و کاهش انرژی مصرفی طی حرکت صورت می‌گیرند. از‌جمله سازوکارهای پیشنهادی برای تعامل سفتی اندام و سطح، تغییر در سفتی مفصلی، به‌ویژه مفصل مچ پاست. در‌خصوص عوامل عصبی مربوط به تغییر در سفتی اندام تحتانی به‌دنبال تغییر در سفتی سطح عنوان شده که رفلکس‌های کششی نقشی در تغییر سفتی اندام تحتانی ندارند. در حال‌حاضر، تعامل بین سفتی سطوح مختلف و سفتی اندام تحتانی شناسایی شده است، اما در مورد سازوکارهای دقیق مربوط به تعامل سفتی اندام تحتانی، سفتی سطح و سازوکارهای عصبی‌عضلانی مربوط به این فرایند اطلاعات زیادی به چشم نمی‌خورد.
Keywords
