آثار یک دوره تمرین هوازی و مصرف خوراکی استویا بر شاخص‌های گلیسمیک، مقاومت به انسولین و عملکرد سلول‌های بتای موش‌های صحرایی دیابتی

Abstract

هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثر تمرین هوازی و مصرف عصارة استویا بر شاخص‌های گلیسمیک، مقاومت به انسولین و عملکرد سلول‌های بتای موش‌های صحرایی دیابتی بود. در این مطالعه، 28 ﺳﺮ موش صحرایی ﻧﺮ ﻧﮋاد وﻳﺴﺘﺎر ﺑﺎ میانگین وزنی 8/15± 86/188 ﮔﺮم به‌ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ به چهار گروه (ﻛﻨﺘﺮل دﻳﺎﺑﺘﻲ، دﻳﺎﺑﺘﻲ ﺗﻤﺮﻳﻦ، دیابتی عصاره و دیابتی تمرین همراه با مصرف استویا) تقسیم شدند. ﺗﻤﺮﻳنات هوازی ﺷﺎﻣﻞ دویدن روی نوار گردان، پنج روز در ﻫﻔﺘﻪ به‌مدت شش ﻫﻔﺘﻪ بود و دریافت عصاره نیز برای همین مدت ادامه یافت. در پایان مداخلة ﺳﻄﻮح ﮔﻠﻮﻛﺰ، اﻧﺴﻮﻟﻴﻦ سرم برای سنجش شاخصHOMA-IR و HOMA-β اﻧﺪازه‌ﮔﻴﺮی شد. نتایج نشان داد که برنامة تمرینی هوازی و دریافت عصارة استویا سبب کاهش معنادار سطوح گلوکز و افزایش معنادار HOMA-β درگروه‌های تجربی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0.05P ). سطوح مقاومت به انسولین، در گروه‌های تجربی پایین‌تر از گروه دیابتی بود؛ اما این تفاوت به‌لحاظ آماری معنادار نبود(P >0.05)؛ بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت ﮐﻪ تمرین هوازی و ﻣﺼﺮف ﻋﺼﺎرة استویا، هرکدام ﺑﻪ‌ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ترکیبی می‌توانند ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻌﻨادار گلوکز و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﻠﻮل‌ﻫﺎی ﺑﺘﺎی ﭘﺎﻧﮑﺮاس موش‌ﻫﺎی صحرایی دﯾﺎﺑﺘﯽ منجر شوند. افزون‌براین، ﻣﺼﺮف عصاره ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﻤﺮﯾﻦ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﺼﺮف عصارة استویا و تمرین هوازی، ﺑﻪ‌ﺗﻨﻬﺎیی می‌توانند تأثیر مضاعفی داشته باشند.

Keywords

• دیابت
• استویا
• تمرین هوازی
• مقاومت به انسولین
• شاخص عملکرد سلول بتا