مقایسه ی تأثیر آموزش آناتومی به دو روش سخنرانی و ترکیبی بر میزان یادگیری و یادداری دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

Abstract

این مطالعه ی نیمه‏تجربی با هدف مقایسه ی تأثیر آموزش آناتومی به دو روش سخنرانی و ترکیبی بر میزان یادگیری و یادداری60 دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در سال 1391 انجام شد. دانشجویان به روش سرشماری و تصادفی ساده، به دو گروه شاهد (سخنرانی) و تجربی (سخنرانی و کار در گروه‏های کوچک) تقسیم شدند. پس از اجرای پیش‏آزمون، دو گروه به مدت 8 جلسه و در طول 2 ماه تحت آموزش قرار گرفتند و یک پس‏آزمون بلافاصله و آزمون یادداری 4 هفته بعد از اجرای دوره گرفته شد. برای جمع‏آوری داده‏ها، از آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته که سطوح دانش و یادگیری معنادار (درک و کاربرد) دانشجویان را در درس آناتومی اندام بررسی می‏کرد، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از آزمون آماری آنالیز واریانس و تی مستقل استفاده شد. طبق نتایج، میانگین نمرات یادگیری گروه شاهد در پیش‏آزمون، پس‏آزمون و آزمون یادداری به ترتیب: 48/2±87/11، 49/2±69/25 و 37/3±21/21 و در گروه تجربی به ترتیب: 4/5±30/15، 81/2±21/32 و 84/2±72/26 بود. تفاوت میانگین‏ها درون هر دو گروه معنادار بود (05/0P<). میانگین تفاوت نمرات پس‏آزمون با پیش‏آزمون در گروه تجربی (18/5±90/16) نسبت به گروه شاهد (12/3±81/13) اختلاف آماری معناداری را نشان داد (005/0P<، 934/2t= ). با توجه به نتایج، روش تدریس ترکیبی مانند روش مرسوم باعث ارتقای یادگیری و یادداری دانشجویان پزشکی می‏شود؛ ولی تأثیر این روش آموزشی بیشتر از روش سخنرانی است.

Keywords

• آموزش پزشکی
• سخنرانی
• روش ترکیبی
• آناتومی اندام
• یادگیری
• یادداری