Gerilla Hakkında İki Hatıra

Abstract

II. nci Abdülhamit devri. İstanbul’da, Harp Akademisinde bir zabit. Henüz yirmi yaşında... Onun hususiyetlerinden biri: O, kendisinde birtakım mana ve mahiyetini henüz anlayamadığı duyguların çarpıştığını hissediyor, fakat bunlara ne müspet ve ne menfi bir türlü mana veremiyor. O, küskündür. O, kederlidir. O, ruhundan gelen anlaşılmaz bir mana ile asidir. Fakat kime karşı? Ve ne için? Bunu, o da bilmez Bir gün ona, yakın arkadaşlarından biri: Sen, diyor, kalkborusunda bir türlü uyanamıyorsun, dahiliye zabiti karyolanı sarsmadıkça kalkamıyorsun. O, cevap veriyor: Hakkın var.. Anlayamadım; ben sana bu anlaşılmaz hayatının sebebini soruyorum, sen bana: Hakkın var, diyorsun. Ben sana karşı haklı olup olmadığı m yolunda bir iddiaya girişmedim ki... sendeki derin uykunun sebebi nedir, bunu söyler misin? Genç zabite böyle hitap ve iğtap eden yalnız bu arkadaşı değildi; onun bu hali gitgide birçok arkadaşlarının da dikkatini celbetmiş, bütün arkadaşları ondan bunu sormuşlardı. Bu hücum o dereceyi bulmuştu ki artık o, bunlara cevap vermek, bu müttefikin ordusunu teskin etmek mecburiyetinde kalmıştı.