تاثیر خستگی ناشی از تکرارهای قدرتی و استقامتی در فعالیت مقاومتی بر هم‌انقباضی عضلانی حین اجرای حرکت پرس پا در زنان فعال

Abstract

زمینه و هدف: نتایج پژوهش‌ها در زمینه تأثیر خستگی عصبی- عضلانی بر هم‌انقباضی عضلات، ناهمسو و نامشخص است. علت این ناهمسویی‌ها را احتمالا می‌توان ناشی از تفاوت در نوع پروتکل‌های خستگی به لحاظ بار تمرین حین اجرای فعالیت مقاومتی دانست. هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو پروتکل خستگی ناشی از تکرارهای قدرتی و استقامتی در فعالیت مقاومتی، بر هم‌انقباضی عضلانی حین اجرای حرکت پرس پا بود. روش تحقیق: تعداد 10 زن سالم فعال با میانگین سنی 97/2±7/24 سال در پژوهش حاضر شرکت کردند. شرکت‌کنندگان در سه جلسه جداگانه به آزمایشگاه مراجعه کردند. جلسه اول میزان وزنه برای یک تکرار بیشینه در حرکت پرس پا تعیین شد. در جلسات دوم و سوم، پروتکل‌های خستگی قدرتی و استقامتی در حرکت پرس پا به ترتیب با 90 و 50 درصد حداکثر تکرار بیشینه اجرا گردید. فعالیت الکتریکی چهار عضله راست ‌رانی، پهن ‌داخلی، پهن‌ خارجی و دوسر رانی حین اجرای حرکت پرس پا، توسط دستگاه الکترومایوگرافی بی‌سیم (مدل نوراکسون) ثبت شد. هم‌انقباضی عضلات منتخب در سه تکرار از مجموعه تکرارهای پرس پا (پیش از خستگی، میانی و واماندگی) برای هر آزمودنی محاسبه و با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: هم‌انقباضی عضلات راست ‌رانی و دوسر رانی (0/03>p)، عضلات پهن ‌خارجی و دوسر رانی (0/01>p)، و عضلات پهن‌ داخلی و دوسر‌ رانی در اثر خستگی به طور معنی‌داری کاهش یافت (0/01>p). اما میزان هم‌انقباضی عضلات پهن‌ داخلی و پهن‌ خارجی در اثر خستگی تغییر معنی‌داری نکرد. تغییرات مذکور در هر دو نوع پروتکل خستگی ناشی از تکرارهای قدرتی و استقامتی، یکسان بود (0/05>p). نتیجه‌گیری: هر دو نوع پروتکل خستگی ناشی از تکرارهای قدرتی و استقامتی در فعالیت مقاومتی، منجر به کاهش هم‌‌انقباضی در سه جفت از چهار جفت عضله منتخب شد. یافته مهم پژوهش حاضر عدم تفاوت در تاثیر پروتکل خستگی ناشی از تکرارهای قدرتی و استقامتی بر هم‌‌انقباضی عضلانی بود.

Keywords

• خستگی
• تمرین مقاومتی
• هم‌انقباضی عضلانی
• واماندگی