تأثیر شفقت خود بر قصد کارآفرینانۀ دانشجویان دانشکده علوم کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبد کاووس

Abstract

قصد کارآفرینانه یکی از عوامل موثر بر بروز رخدادهای کارآفرینانه است و بررسی عوامل مؤثر بر آن، می‌تواند پیش‌بینی دقیق‌تری از احتمال وقوع فعالیت‌های کارآفرینانه فراهم کند. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی تأثیر شفقت خود بر قصد کارآفرینانه است. برای این منظور، رابطه شفقت خود و ابعاد آن شامل مهربانی با خود (قضاوت خود)، مشترکات انسانی (انزوا) و به‌هوشمندی (فزون‌همانندسازی)، با قصد کارآفرینانه بررسی شد. جامعة آماری، دانشجویان دانشکده علوم کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبد کاووس در سطوح مختلف تحصیلی بوده و حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 180 نفر تعیین شد و برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. ارزیابی قصد کارآفرینانه و شفقت خود با استفاده از پرسشنامه‌های استاندارد لینان و همکاران (2011) و نف (2003) استفاده شد. روایی پرسشنامه‌ها با استفاده از نظر خبرگان و پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب پایایی آلفا کرونباخ 83/0 ارزیابی شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین متغیرهای مهربانی با خود، مشترکات انسانی و به‌هوشمندی با قصد کارآفرینانه، رابطه مثبت معنادار و بین متغیرهای قضاوت خود، انزوا و فزون-همانندسازی با قصد کارآفرینانه رابطه منفی معناداری وجود دارد. در نهایت شفقت خود می‌تواند به کارآفرینان در ایجاد عزم و اراده برای راه‌اندازی کسب‌وکار و بازیابی توان افراد برای مواجهه با مشکلات کسب‌وکارهای جدید موثر باشد.

Keywords

• کارآفرینی
• قصد کارآفرینانه
• شفقت خود
• دانشجویان کشاورزی