روانشناسی بالینی و شخصیت (Sep 2020)
نقش تعللورزی و کنترل عواطف در پیشبینی واکنشپذیری بین فردی سالمندان
Abstract
مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش تعللورزی و کنترل عواطف در پیشبینی واکنشپذیری بین فردی بود. روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی سالمندان بازنشسته شهر ساری در سال 1392 است که از بین آنها نمونهای به حجم 220 نفر (114 زن و 106 مرد) با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از مقیاس تعللورزی عمومی، مقیاس کنترل عواطف و شاخص واکنشپذیری بینفردی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که تعللورزی (33- =r)، کنترل عواطف (53 =r)، اضطراب (42 =r) و عاطفه مثبت (25 =r) با واکنشپذیری بین فردی همبستگی معنادار دارد. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد که افسردگی، اضطراب و تعللورزی میتوانند تغییرات مربوط به دیدگاهگیری را به طور معناداری پیشبینی کنند. همچنین اضطراب و عاطفه مثبت میتوانند به طور معناداری تخیل را پیشبینی کنند؛ خشم به طور منفی و اضطراب به طور مثبت میتوانند توجه همدلانه را پیشبینی کند؛ همچنین خشم قادر است پریشانی شخصی را به طور مثبت پیشبینی کند. در مجموع اضطراب، عاطفه مثبت و تعللورزی میتوانند 28 درصد از واریانس واکنشپذیری بینفردی سالمندان را تبیین کنند. بحث و نتیجهگیری: میتوان از طریق آموزش کنترل عواطف و آموزش راهبردهای مقابله با تعللورزی به بهبود روابط بین فردی سالمندان و متعاقب آن کیفیت زندگی و سلامت آنها کمک کند.
Keywords
