پایش زیست پذیری سکونتگاه های ناکارامد پیراشهری کلانشهر رشت مورد محله عینک

Abstract

امروزه زیست پذیری ، نقشی اساسی را در کیفیت زندگی سکونتگاه های ناکارامد شهری دارد. محرومیت وعدم برخورداری از امکانات شهری سبب شده تا این نواحی با کاهش میزان زیست پذیری مواجه باشند. شهر رشت به عنوان یکی از مهم ترین کانون های مهاجر پذیر از جمله کلان شهرهایی است که با پدیده اسکان غیر رسمی درنقاط پیراشهری مواجه است. لذا هدف این پژوهش پایش زیست پذیری محله عینک کلانشهر رشت است. در این این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی است . روش جمع‌آوری داد‌های این پژوهش از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای انجام شده است. که در روش میدانی معیار جمع‌آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه بوده است. جامعه آماری شامل سرپرستان خانوار ساکن در محله عینک شهر رشت است . حجم ‌نمونه با استفاده از جدول مورگان 360 نفر به دست آمده است. متغیرهایی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته‌اند در چهار شاخص اصلی: کالبدی – فضایی، اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی و در قالب 16 گویه مورد ارزیابی قرار گرفت. روش نمونه‌گیری به صورت تصادفی انجام گرفت و اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه‌ها توسط نرم‌‌افزار spss تحلیل و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج نشان داد بین ابعاد مختلف زیست ‌پذیری در سطح محله عینک تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان دادکه بیشترین مقدار همبستگی زیست‌پذیری محله عینک با شاخص کالبدی – فضایی (748/0 = R²) است.چنانکه تحلیل مسیر نیز نشانگر آن است که بیشترین اثر مستقیم بر زیست‌پذیری به ترتیب اولویت ،اختصاص به شاخص کالبدی – فضایی (649/0= B شاخص‌های زیست محیطی(‌573/0 = B) و شاخص اقتصادی با (423/0 = B) و شاخص اجتماعی با (352/0= B) در محله عینک دارند.

Keywords

• فضاهای پیراشهری
• زیست‌پذیری
• سکونتگاه‌های ناکارآمد شهری
• کلانشهر رشت