Mükemmeliyetçilik ile Yaşam Doyumu Arasındaki İlişkide Affetmenin Aracı Rolü

Abstract

Bu araştırmanın amacı, özel gereksinimli çocuğa sahip annelerin mükemmeliyetçilikleri ile yaşam doyumları arasındaki ilişkide affetmenin aracı rolünün olup olmadığının incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu, özel gereksinimli çocuğa sahip 404 anne oluşturmaktadır. Araştırmadaki sonuçlar şu şekildedir; özel gereksinimli çocuğa sahip annelerin olumsuz mükemmeliyetçilikleri, kendini affetme, başkalarını affetme, durumu affetme ve genel affetme davranışlarındaki değişimi olumsuz yönde; olumlu mükemmeliyetçilikleri ise kendini affetme, durumu affetme ve genel affetme davranışlarındaki değişimi olumlu yönde açıklamaktadır. Olumlu mükemmeliyetçilik yaşam doyumunu olumlu yönde; olumsuz mükemmeliyetçilik ise yaşam doyumunu olumsuz yönde açıklamaktadır. Kendini affetme, başkalarını affetme, durumu affetme ve genel affetme davranışları ise yaşam doyumlarını olumlu yönde açıklamaktadır. Ayrıca özel gereksinimli çocuğa sahip annelerin mükemmeliyetçilikleri ile yaşam doyumları arasındaki ilişkide affetmenin kısmi aracı değişken olarak rol oynadığı belirlenmiştir.

Keywords

• affetme
• özel gereksinimli çocuğa sahip anne
• mükemmeliyetçilik
• yaşam doyumu