Zeszyty Teoretyczne Rachunkowości (Nov 2009)
Wartość godziwa w wycenie aktywów finansowych– praktyka banków polskich
Abstract
Zmiana Ustawy o rachunkowości (UoR) w 2004 roku wprowadziła regulacje w zakresie wykazu jednostek, które są zobowiązane i mogą sporządzać sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości i Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSR/MSSF). Wyniki badań w zakresie porównania rozwiązań UoR z MSR/MSSF wskazują, że jednym z najbardziej istotnych ograniczeń wynikających z zastosowania UoR jest brak możliwości wyceny niektórych elementów sprawozdań finansowych, w tym rzeczowych aktywów trwałych według wartości godziwych. Poruszany problem jest niezwykle istotny, ponieważ – zgodnie z założeniami koncepcyjnymi MSR/MSSF – celem sprawozdawczości finansowej jest dostarczanie potrzebnych informacji dla użytkowników sprawozdań finansowych. Informacja jest użyteczna wtedy, gdy jest zrozumiała, przydatna, wiarygodna i porównywalna. Wybór między wartością godziwą a wartością historyczną, stosowaną do wyceny elementów sprawozdań finansowych, to w istocie wybór między przydatnością a wiarygodnością informacji generowanej przez system rachunkowości. W celu uzyskania informacji na temat zakresu stosowania kategorii wartości godziwej w praktyce banków polskich, przeprowadzono badania empiryczne w tym obszarze. Uzyskane w trakcie badania wyniki pozwoliły na ocenę skali stosowania wartości godziwej oraz ocenę jakościową przyjętych w tym zakresie standardów i metod. W wyniku przeprowadzonych badań pozyskano informacje o zakresie stosowania wartości godziwej, metodach i technikach jej szacowania oraz o korzyściach i trudnościach związanych z tym procesem występujących w praktyce.
