Ṭibb-i Tavānbakhshī (Jun 2017)
تقارن در راه رفتن و روش های ارزیابی آن: مطالعه مروری
Abstract
مقدمه و اهداف به دلیل اینکه راه رفتن اصلی‌ترین عمل انسان برای جابجایی است، درک پیچیدگی‌ها و زوایای مختلف آن همواره مورد توجه بوده است. یکی از مسائل مورد توجه در این زمینه بحث تقارن راه رفتن است. بر این اساس هدف از مطالعه مروری حاضر بررسی مفهوم تقارن در راه رفتن و روشهای ارزیابی آن بوده است. مواد و روشها با جستجوی مقالاتی که از سال 2000 تا 2015 در زمینه تقارن راه رفتن در بانکهای اطلاعاتی معتبر منتشر شده بود، بر اساس معیارهای تحقیق تعداد 71 به عنوان مقالات نهایی برای مطالعه مروری حاضر انتخاب شدند. یافتهها مروری بر مطالعات انجام گرفته نشان می‌دهد که در حالت کلی راه رفتن در افراد سالم و دارای ناهنجاریهای مختلف از دیدگاه کینماتیکی و کینتیکی نامتقارن است و این مساله به جز مطالعاتی محدود در مورد تمامی پارامترهای کینماتیکی و کینتیکی اندازهگیری شده برقرار است. همچنین در حالت کلی میتوان روشهای ارزیابی تقارن راه رفتن را به شاخصهای تقارنی و روشهای آماری تقسیمبندی کرد. در این شرایط شاخصهای تقارنی علیرغم سادگی بکارگیری، به دلیل اندازه‌گیری‌های تکمتغیری نمی‌توانند به خوبی نمایانگر پیچیدگی فضایی-زمانی چرخه راه رفتن باشند. همچنین محدودیت اصلی استفاده از روشهای آماری ناتوانی در ارائه یک مقدار کمّی است. در این شرایط برای هر دوی این روشها دادههای نرمال و هنجار در دسترس نیست. نتیجهگیری با توجه به نامتقارن بودن رفتار اندامهای تحتانی هنگام راه رفتن در افراد سالم که بیشتر به دلیل تفاوت وظایف عملکردی آنها در زمینه پیشروی و کنترل بروز می‌کند، فرض دستیابی به تقارن کامل پس از توانبخشی و مداخله صحیح به نظر نمی‌رسد. در این حالت انجام مطالعات تکمیلی به منظور دستیابی به دامنه طبیعی عدم تقارن راه رفتن برای آزمودنی‌های مختلف و علل بنیادی تأثیرگذار بر تقارن راه رفتن ضروری است.
