پیش‌بینی اختلال اضطراب فراگیر بر اساس سبک‌های دلبستگی با واسطه‌گری طرحواره‌های ناسازگار اولیه در نوجوانان

Abstract

اختلال اضطراب فراگیر جزء شایع‌ترین اختلالات روان‌شناختی در ﻣﻴﺎن ﻛﻮدﻛﺎن و نوجوانان محسوب می‌شود که عمدتاً با اضطراب نسبت به عملکرد و رویدادهای روزانه مشخص می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش‌بینی اختلال اضطراب فراگیر براساس سبک‌های دلبستگی با واسطه‌گری طرحواره‌های ناسازگار اولیه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان مقاطع مختلف دبیرستان سنین بین 18-13 ساله ساکن استان تهران در سال تحصیلی 1399-1398 بودند، که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، 297 نفر از آنها انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های نگرانی پنسیلوانیا (PSWQ)، مقیاس بازنگری‌شده سبک دلبستگی بزرگسالان (RAAS) و نسخه کوتاه طرحواره یانگ (YSQ-SF) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری و در نرم‌افزارهای SPSS و AMOS ویراست 24 تحلیل شد. نتایج نشان داد که مسیر مستقیم دلبستگی ایمن و دلبستگی اجتنابی با اختلال اضطراب فراگیر منفی و معنی‌دار است (01/0p<) و سبک دلبستگی دوسوگرا ارتباط معنی‌داری با اختلال اضطراب فراگیر نداشت. همچنین نتایج تحلیل بوت‌استراپ نشان داد طرحواره‌های ناسازگار اولیه فقط اثر سبک‌های دلبستگی ایمن و اجتنابی را بر اضطراب فراگیر میانجی‌گری می‌کند و در رابطه بین سبک دلبستگی دوسوگرا، طرحواره‌های ناسازگار اولیه نقش میانجی ندارد.

Keywords

• اضطراب فراگیر
• سبک‌های دلبستگی
• طرحواره‌های ناسازگاراولیه
• نوجوانان