Kwartalnik Filmowy (Dec 2019)
Pozbawiony tytułu esej o państwie, które odwróciło się od własnych dzieci
Abstract
Trzęsienie ziemi w Seczuanie (2008) było nie tylko naturalnym kataklizmem, ale również „plamą na honorze” chińskiego rządu, chcącego zmienić wizerunek kraju. Chiny – w przededniu Olimpiady w Pekinie – miały być krajem nowoczesnym, otwartym na świat, dynamicznym i wolnorynkowym. Autor artykułu podejmuje problem ideologicznego uwikłania dyskursu o katastrofie, która nawiedziła jedną z najbiedniejszych prowincji Chin. Interesują go reakcje artystów – bardzo różne, od zdecydowanie krytycznych po jawnie propagandowe. Najbardziej znanym twórcą, który zareagował na kryzys w Seczuanie, był Ai Wei Wei. Początkowo zaangażowany w organizację Olimpiady, szybko stał się wrogiem numer jeden chińskiego reżimu. Ciekawe są jednak również głosy innych artystów. Andrzej Pitrus spogląda na nie w kontekście ustrojowej pseudozmiany, jaka nastąpiła w Chińskiej Republice Ludowej.
Keywords
